Sinds ik twee maanden geleden schreef over het protest in de kathedraal van Brussel naar aanleiding van de viering van vijfhonderd jaar reformatie, zijn de lezers van het katholiekforum over mij heen gevallen.

Redacteur Andreas Nieuwland houdt het nog netjes met zijn repliek ofschoon hij mij een fiscale vluchteling noemt.

Maar één van de commentaren ziet mij al afgedaald in de Tartarus, de diepste duisternis van de hel.

Men leze in dat verband 2 Petrus 2 vers 4.

Een ander heeft nog enige hoop en smeekt de maagd van Scherpenheuvel om mij tot inkeer te brengen.

Zie daar, hel en verdoemenis is het deel van ons protestanten, als wij ons niet fluks en boetvaardig bekeren tot de heilige moederkerk en liefst in de enige goede variant, die van het katholiekforum.

Bij nader toezien bespeur ik de geur van de brandstapel.

Het hellevuur wordt stevig aangewakkerd.

En wie zullen we tegenkomen in de hel?

Ja wel, de vrome aartsbisschop van Mechelen-Brussel, die de euvele moed had om die ontaarde protestanten in de sint Goedele toe te laten.

Het Katholiekforum heeft zo nog een hele lijst van gemijterden die rijp zijn voor de Tartarus.

De oecumene wordt beperkt tot de hel.

Echte oecumene is volgens het Katholiekforum slechts te vinden in de terugkeer van alle ketters en schismatieken in de schoot van de kerk van Rome, ons aller moeder.

Dat is klare taal en niet voor misverstand vatbaar.

Die boodschap was al op het concilie van Trente te horen en is in de ogen van de schrijvers van het Katholiekforum niet veranderd.

We zijn met de oecumene een aardig eind opgeschoven.

Je vraagt je af hoe sterk deze gedachten bij het katholieke volk leven?

Waarschijnlijk trekken de meesten er zich niets van aan en houden zich simpel aan de folklore van de sacramenten rond leven en dood.

De hemel is het hiernamaals en de hel is ver weg!

Zij laten zich niet bang maken door de lieden van het Katholiekforum.

Wij protestanten doen dat al vijfhonderd jaar niet!

*

Met Tartaarse groet,

Jan van den berg, emeritus predikant