Het lijkt bijna de nationale gedragscode voor wie met het openbaar vervoer reist: je stapt in, ontwaardt je O.V.-kaart, zoekt een zit- of staanplaats, haalt je smartphone tevoorschijn, veegt met je vingers over het scherm en verdwijnt met al je aandacht in wat daarop te beleven valt.

Gezeten te midden van zo’n eilandengroep vroeg ik me onlangs af hoe het er in de coupé zou uitzien als iedereen een keer die smartphone in zijn zak zou houden. Zouden we massaal onze ogen op onze schoenen richten – zoals we vroeger deden – of zouden we het aandurven over te steken naar de schoenpunten van onze medereizigers? Om van daar af langs broekspijpen en jasknopen op te klimmen. Op zoek naar andere ogen. Op weg naar een menselijk gezicht.

Annet Sinnema – Buurman