Tijdens de coronapandemie, toen zeelieden niet aan wal mochten en zelfs geen basisproducten, zoals medicijnen, konden kopen, kwamen wij met een eenvoudige maar doeltreffende oplossing. De Antwerpse havenaalmoezeniers kwamen op het idee om met fondsen van het IZA (Internationaal Zeemanshuis Antwerpen – https://www.zeemanshuis.be/) een minibus te kopen en om te bouwen tot een rijdende winkel: “de Rolling-Store”.

Wegens het succes van het project is het ook na de opeenvolgende lockdowns voortgezet. Marc Schippers, aalmoezenier van de haven van Antwerpen, getuigt: “Ik krijg bijna elke dag verzoeken om de bus te sturen. De zeevarenden nemen contact met me op via sociale netwerken. De aalmoezeniers en vrijwilligers organiseren zich om met de Rolling-Store naar de terminals te gaan, zo dicht mogelijk bij de schepen aan de kade. Wij maken nauwelijks publiciteit, de mond-tot-mondreclame doet zijn werk.

De praktische rol van de aalmoezenier is inderdaad uiterst belangrijk. In de gebouwen van de zending is een winkel met basisproducten (die noodzakelijk zijn voor onze gezondheid), zoals tandpasta, en met producten die een beetje troost bieden: “chocolade of wafels zijn ook goed voor het moreel”.

 

De liefde van Christus, een universele taal… zelfs als je het met handen en voeten moet uitleggen

Marc Schippers is predikant bij de VPKB en werkt voor de Sailors’ Society, de oudste protestantse havenaalmoezeniersdienst ter wereld.

Deze aalmoezeniersdienst is overal op onze blauwe planeet aanwezig, maar wel alleen in de havens. De aalmoezeniers van de Sailors’ Society blijven aan land, waar het gemakkelijker is om de zeelieden te helpen. De missie is de liefde van Christus te tonen aan zeevarenden, ongeacht hun land van herkomst, geslacht of godsdienst, en steunt daarom zeevarenden en hun gezinnen.

Daartoe leidt de Sailors’ Society aalmoezeniers op om de eredienst te leiden en een gemeenschap van tienduizenden gezichten te begeleiden, die steeds vernieuwd wordt.

Marc Schippers onderstreept in dit verband hoeveel fijngevoeligheid nodig is om met mensen uit de hele wereld en van verschillende culturen te kunnen praten: “Sommige zeevarenden spreken geen Engels, Frans of Nederlands. We moeten met onze handen spreken. Net als op een schip: de boot moet vooruit, taalbarrière of niet.

 

Een bevolkingsgroep in voortdurende beweging

Het aantal zeelieden in de wereld wordt geschat op 1,5 miljoen. De meesten van hen blijven minstens 6 maanden aan boord van hun schip, weg van hun familie, om genoeg geld te verdienen om hun gezin te onderhouden.

Een groot deel van de zeelieden, voornamelijk zij die lager in rang staan, is afkomstig uit ontwikkelingslanden. Een derde van hen zijn Filippino’s. Het verdiende geld wordt niet alleen gebruikt om het gezin te voeden. Het is belangrijk te weten dat de Filipijnse staat niet zou kunnen overleven zonder de salarissen van mensen die buiten het land werken.

Een bevolking die ver van huis is en daardoor niet gemakkelijk toegang heeft tot de noodzakelijke gebruiksgoederen, maar ook tot morele, materiële en geestelijke hulp.

 

Vertrouwen en samenwerking

Geconfronteerd met deze noden “kan een missie niet alles alleen doen en is samenwerking noodzakelijk”. In de Antwerpse haven werken de aalmoezeniers sinds de jaren zeventig in een oecumenisch netwerk: het katholieke aalmoezenierswerk Stella maris, het anglicaanse aalmoezenierswerk, de Duitse zeeliedenmissie en natuurlijk de Sailors’ Society.

In een vreemde haven zullen zeelieden om hulp vragen zonder zich erom te bekommeren of de aalmoezenier katholiek of protestant is. “Ik word vaak Vader Marc genoemd,” lacht de predikant, zonder het slecht op te vatten.

De aalmoezenier is ook voor velen een onmisbare steun en een vertrouwensfiguur, net omdat hij onafhankelijk werkt van de grote rederijen. Hij is vaak de enige persoon aan wie een matroos zich kan toevertrouwen, vooral om te praten over zijn moeilijkheden en zijn geestelijke gezondheid.

Isolement kan een oorzaak zijn van mentale problemen. Er zijn veel depressies en zelfmoorden onder de zeelieden. Een aalmoezenier weet hoe hij aandacht kan hebben voor deze situatie en concrete oplossingen kan bieden.

 

Marc Schippers herinnert ons er steeds weer aan dat zijn opdracht tweeledig is: enerzijds tegemoetkomen aan de morele en spirituele behoeften van de zeelieden, en anderzijds praktische en materiële hulp bieden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Interview met Marc Schippers

Regionaal directeur van de Sailors’ Society in Europa

JGDM

 

Foto’s : Marc Schippers