43 En meteen, terwijl Hij nog sprak, kwam Judas eraan, die een van de twaalf was, en met hem een grote menigte met zwaarden en stokken, gestuurd door de overpriesters, de schriftgeleerden en de oudsten. 44 En hij die Hem verraadde, had met hen een teken afgesproken en gezegd: Die ik kussen zal, Die is het; grijp Hem, en leid Hem zorgvuldig bewaakt weg. 45 En toen hij daar gekomen was, ging hij meteen naar Hem toe en zei: Rabbi, Rabbi, en hij kuste Hem. 46 En zij sloegen de handen aan Hem en grepen Hem.

47 Maar een van degenen die daarbij stonden, trok het zwaard, en hij trof de dienaar van de hogepriester en sloeg hem het oor af. 48 En Jezus antwoordde en zei tegen hen: Bent u er met zwaarden en stokken opuit gegaan, als tegen een misdadiger, om Mij gevangen te nemen? 49 Dagelijks was Ik bij u in de tempel onderwijs aan het geven en u hebt Mij niet gegrepen, maar dit gebeurt opdat de Schriften vervuld worden.

50 En Zijn discipelen verlieten Hem en vluchtten allen. 51 En een zekere jongeman, die een linnen kleed om het naakte lichaam geslagen had, volgde Hem, en de jongemannen grepen hem, 52 maar hij liet het linnen kleed achter en vluchtte naakt van hen weg.

(Markus 14. Uit: Herziene Statenvertaling)

 

Het verhaal van Jezus’ gevangenneming gaat over een jonge man die ons zal helpen om de uitdaging van het lesgeven beter te begrijpen.

Vaak willen we vooral dat jonge mensen ontdekken dat we hen door het onderwijs iets wezenlijks voor hun leven bieden: een leidraad, een diepgang, een basis, idealiter zelfs een moment van ontwaken en ontmoeting met het goddelijke en het transcendente, waardoor ze besluiten Christus te volgen, op een geëngageerde en overtuigde manier.

En dan botsen we op onze grenzen: het domein van het geloof behoort helemaal tot de innerlijkheid van de ander, tot het domein van de werking van de Geest die schepselen opent voor hun Schepper.

Vaak spelen jongeren dan de rol van toeschouwers. Ze observeren met terughoudendheid de mensen die onderwijzen, die leiden, die modereren en die inhoud en methodes proberen voor te stellen. Een vrij regelmatige observatie: geen reactie van de jongeren! Ze doen er alles aan om hun interesse te verbergen en zich in te dekken met een laken van identiteit en veiligheid.  Maar soms gebeurt het ongelooflijke: ondanks hun pogingen om afstand te houden, wordt een jongere veel meer geraakt door het leven en de persoon van Jezus dan ze hadden gehoopt. Hij gaat van toeschouwer naar eerste getuige. Nog dichter bij Christus komen wordt een gevaar, een risico voor zijn leven, en de jongeman ontsnapt, een vluchteling, naakt als de jongeman, om “zijn hachje te redden”.

Wie zal de jongere nu in zijn naaktheid kleden? Zonder bescherming, wie zal hij in vertrouwen kunnen nemen? Wie zal naar hem luisteren zonder hem te willen beïnvloeden? Wie zal hem helpen om het juiste kledingstuk voor hem te vinden? En bestaat de mantel van Elia, de mantel van ware overdracht, vandaag de dag nog steeds om een hele nieuwe generatie binnen te roepen in de dynamiek van het Koninkrijk?

Het lijkt mij dat alles vandaag opnieuw moet worden gecreëerd: het kader dat jongeren in staat stelt om Christus te observeren, zijn handelingen, zijn leer, de aanmoediging om er helemaal voor te gaan en de rol van toeschouwer achter zich te laten, en ook de manieren om een nieuw gewaad voor te stellen voor het volgen van Christus als jongere van vandaag.

Wat jongeren ervaren, net als Christus, is het gevoel van machteloosheid. Net als Christus ervaren of zien jongeren dat ze in hun elan worden gefnuikt door de krachten van verderf en onrecht. “Wat kunnen we doen? We hebben geen macht”, vertellen ze me. Geconfronteerd met de uitdagingen van de zoektocht van de mensheid naar evenwicht, overleven op lange termijn en het eerlijk delen van beperkte rijkdommen, zijn onze oude onderwijssystemen net zo machteloos als de jongeman op de vlucht. We moeten ons afvragen hoe we jongeren kunnen voorbereiden om te overleven en, idealiter, goed te leven.

Wie durft dit probleem aan te pakken en de consequenties te trekken?  Wie zal een heel onderwijssysteem stimuleren dat zeker alle vormen van intelligentie (cognitieve, emotionele, manuele, intuïtieve, imaginaire, wetenschappelijke, lichamelijke en spirituele) in zijn curriculum zal moeten opnemen?

Aan de christelijke kant is het waarschijnlijk dat degenen die hun eigen naaktheid ontdekken in het aangezicht van deze enorme uitdaging en proberen zich authentiek te laten kleden door Christus, harten zullen hebben die groot genoeg zijn om naar jonge mensen te luisteren en hen in de richting te wijzen van waar en hoe ze zelf de kleren kunnen maken die ze nodig hebben.

 

Heike Sonnen

 

Image : de gevangenneming van Christus – Gefangennahme Christi door Dirk van Barburen

Wikipédia