Lieve zusters en broeders,

In deze tijd, zozeer bepaald door de pandemie, blijven wij als Verenigde Protestantse Kerk in België onze verantwoordelijkheid opnemen. Dat doen we door de huidige gezondheidscrisis zeer ernstig te nemen, echter zonder tegelijkertijd andere essentiële vraagstukken te vergeten.
Voor één daarvan vraag ik uw bijzondere aandacht.

Het gaat over racisme.

Best mogelijk dat u in een eerste reflex denkt: “Dat gaat niet over mij”.
U heeft misschien gelijk, maar laten we het samen aandurven om volop protestants te blijven door onszelf voortdurend onder de loep te nemen.

Vandaag is het 21 maart, een datum die door de Verenigde Naties in 1966 werd uitgeroepen als de Internationale dag tegen racisme en discriminatie.

Eén ding is duidelijk, de samenleving te midden waarvan wij kerk zijn is allerminst vrij van racisme en xenofobie. Integendeel, er zijn schrijnende verhalen over hoe vluchtelingen en asielzoekers worden bekeken en behandeld, discriminatie op de woning- en arbeidsmarkt dreigt stilaan stilzwijgend algemeen geaccepteerd te worden en op sommige sociale media wordt openlijk racisme niet geschuwd.
Racisme staat haaks op onze geloofsovertuiging en het centrale liefdesgebod: “Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht en heb uw naaste lief als uzelf. Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.” (Marcus 12, 30-31).

Ooit schreef de apostel Paulus: “Er zijn geen Joden of Grieken meer, slaven of vrijen, mannen of vrouwen – u bent allen één in Christus Jezus.” (Galaten 3, 28).

Als Kerk hebben we een bijzondere verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat racisme in onze eigen geledingen geen kans krijgt.

Om onze zelfkritische houding te stimuleren ontving elke VPKB-gemeente en andere kerkplek onlangs enkele exemplaren van een VPKB-brochure met Bijbelstudies over racisme. Prachtig toegankelijk en uitdagend materiaal voor diepgaand gesprek en uitwisseling, dat ook digitaal beschikbaar is.

Ik moedig elke plaatselijke gemeente en andere kerkplek aan om hiermee aan de slag te gaan en het gesprek aan te durven over de vraag of wij veilige en inclusieve plaatsen van geborgenheid zijn, die getuigen van de liefde van God voor alle mensen.

Ds. Steven H. Fuite,
Voorzitter van de Synodale Raad

Beeld: pixabay