Oslo 13 tot 16 juni 2018

Geloof en religie in het werk met migranten in Noorwegen.

De EAEE is een Protestants en Anglicaans Europees Netwerk voor permanente vorming. Elk jaar is er een studiereis. Dit jaar dus naar Oslo met als thema geloof en religie in het werk met migranten.  Het was een meer dan goed gevuld programma met lezingen, bezoeken, werkgroepen en het verkennen van Oslo.

De eerste dag startten we met een mooie dagopening door Lemma Desta, coördinator van het multicultureel Netwerk van de Noorse Christelijke Raad. Mooi omdat er sterke teksten gekozen waren die het thema migratie spiritueel voedde. Behoorlijk indrukwekkend was ook de voorstelling van de christelijke raad waarin 21 christelijke organisaties en kerken zitting nemen. Naast de Lutherse Kerk zijn hierin nagenoeg alle christelijke tradities vertegenwoordigd: Pinksterbewegingen, Methodisten, Baptisten, Orthodoxen en Katholieken. Vaak zijn deze kerken met en door de migranten in Noorwegen neergestreken. Deze organisaties en kerken, huizen ook samen in een indrukwekkend gebouw het Kirkens Hus, Kerkhuis met een duidelijke nauwe samenwerking logistiek maar ook bijvoorbeeld bij het organiseren voor een week tegen moderne slavernij.  Dit samen huizen en deze raad is niet opgelegd, hoewel de Noorse overheid de Kerk nog voor een flink deel subsidieert. De samenwerking werd echt gezien als het grijpen van een unieke mogelijkheid. De moeilijke discussies worden niet uit de weggegaan.

De bezoeken lieten zien dat de Noorse kerk oecumenisch, interlevensbeschouwelijk en diaconaal present wil zijn in de Noorse samenleving.
Zo is er het KIA Kristent Interkulturelt Arbeid, waar niet alleen taallezen, naailessen, een kindercrèche en sport activiteiten zijn. Het is ook een plaats waar migrantengroepen hun kerkdienst kunnen houden. Immers 60% van de migranten in Noorwegen hebben een christelijke achtergrond. Maar ook moslimorganisaties maken gebruik van de locatie. Het KIA helpt al deze organisaties naar een volwaardige plaats in de samenleving door hen ruimte te bieden maar ook te assisteren bij subsidieaanvragen en om over te schakelen naar een noodzakelijk georganiseerd model om erkent te worden.

Even indrukwekkend maar veel kleiner van opzet was het werk van een deken uit de Lutherse Kerk in een plattelandsdorp in het midden van Noorwegen. De vluchtelingen arriveerden daar een aantal jaren geleden. Het asielcentrum was geplaatst in een van de dalen waar geen zonlicht scheen van september tot maart en er eigenlijk geen programma voor die mensen in het centrum was. Samen met het centrum en de vluchtelingen maakten ze een programma om samen te komen, onderwerpen als ‘vertrouwen’, ‘identiteit’, ‘communicatie’, ‘verschillende religies’. Nog belangrijker vond ze dat de vorm aan bepaalde voorwaarden moest voldoen om te kunnen slagen: het moest een plaats zijn waar de deelnemers zich gezien wisten, waar er eten was, muziek te horen, iets aangenaams te ruiken , en er iets creatiefs gedaan werd. Kortom er vormden zich een kleine gemeenschap waar lief en leed gedeeld kon worden.

Het delen van geloof, mogelijkheden bieden tot integratie in de samenleving, een warm welkom en laten aansluiten dat zijn de drie opdrachten waartoe de erkende kerken ten aanzien van nieuwe migranten en migratiekerken zich geroepen voelen. Het waren bemoedigende dagen die inspiratie gaven om verder mee aan de slag te gaan.

ds. Eefje van der Linden