Een (blijvende) verandering ten gevolge van de lockdown?

Het was een van de eerste neveneffecten van de lockdown. Van zodra we in quarantaine gingen, verschenen de eerste online-diensten. De toepassing van deze nieuwe mogelijkheid zorgde voor
verwondering, maar riep ook vragen op.

Wat is de plaats van het internet in het leven van de Kerk? Hoe kunnen deze tools op gepaste wijze worden gebruikt? Hoe blijven we met elkaar verbonden? Wat met diegenen die geen toegang tot het internet hebben? Welke communicatiemiddelen gebruikt men het beste?

Toeval of niet, net rond deze tijd stelde de werkgroep Eigentijds Kerkzijn een verslag op waarin deze vragen aan bod kwamen. Dit verslag ‘Verbinding en verandering’ zal de Synodevergadering in november
2020 bespreken. We proberen u hier een beeld te geven van de ideeën die in de Kerk leven om een
bezinning en een constructief debat op gang te brengen.

Het duurde slechts enkele weken en elke gemeente organiseerde alternatieven voor de gebruikelijke
diensten, Bijbelstudies, discussiegroepen en gebeden. Zo ontstonden er YouTube-filmpjes, interactieve
Facebook-pagina’s, podcasts, catecheselessen via WhatsApp voor jongeren, uitgetikte diensten.
Naast de gebruikte media, kwamen tal van andere manieren tot stand om een kerkdienst te houden:
vieringen met meerdere stemmen, vieringen in een oecumenisch kader…

Al deze creativiteit laat een veelbelovende toekomst vermoeden. Maar hoe laten we al dit werk renderen? Hoe kunnen we de lessen die we hieruit getrokken hebben het beste een plaats geven in de toekomst?

Daarbij mogen we de mensen die alleen zijn en geen toegang hebben tot het internet niet vergeten. Vaak gaat het hier om oudere mensen, vatbaarder voor het virus dan anderen, met weinig contactmogelijkheden. Hoe kunnen we deze mensen bereiken in een tijd waarin het internet alomtegenwoordig en almachtig is?

Het is vooral het werk te velde dat het verschil heeft gemaakt. Predikanten hebben contact gehouden met gemeenteleden die in afzondering leven via de telefoon of door informatie in de brievenbus te steken. Bewijs dat de digitale communicatiemiddelen een hulp zijn, maar onvoldoende om echt contact te houden.

Echte ontmoetingen en de zogenaamde traditionele media – tijdschriften, folders, radio, TV – hebben nog
een mooie toekomst voor zich. De verschillende media moeten elkaar aanvullen en versterken.

Jean-Guillaume DeMailly

Communicatie via de nieuwe media komt op alle niveaus aan bod. In het kader van dewerkzaamheden van de werkgroep Eigentijds Kerkzijn stelt de VPKB enkele vragen voor die als hulpmiddel kunnen dienen voor bezinning op plaatselijk vlak en bespreking tijdens de Synodevergadering:

1. Welke vernieuwende voorstellen werden concreet op onderstaande aspecten van het kerkelijke leven?
Voorbeelden: Zondagse kerkdienst, Bijbelstudies, momenten van gebed, pastorale begeleiding
versterken van de onderlinge verbondenheid, diaconale actie(s), beheer en administratie, vorming, catechese, sacramenten…

2. Welke problemen hebben zich voorgedaan bij de uitvoering van deze voorstellen?

3. Hebben deze voorstellen het mogelijk gemaakt om onder andere: tot een krachtiger getuigenis
en sterkere presentie in de samenleving te komen, de banden binnen de gemeente aan te halen, het kerkelijk leven een nieuwe dynamiek te geven?

4. Hoe werden deze voorstellen door de gemeenteleden onthaald? En mogelijk door anderen?

5. In hoeverre zouden de gedane voorstellen deze crisis kunnen omvormen tot kansen voor
vernieuwing van het kerkelijk leven in een “post-Covid”-wereld binnen uw gemeente?

Beeld : pixabay

Nieuwigheden en updates kan u hier terugvinden :  https://nl.protestant.link/