Wat een plezier!

Als kind al wilde ik lerares worden. Toen ik christen werd, groeide mijn verlangen om de Bijbel te bestuderen en te onderwijzen.

Ik herinner me de eerste keer dat ik mijn klaslokaal binnenging. Ik ging aan mijn bureau zitten en riep uit: “Ik ben lerares!

Mijn collega’s vroegen me vaak wat ik met mijn leerlingen aan het doen was, omdat je ons hartelijk kon horen lachen. Ik vond het heerlijk om humor en spelletjes als didactisch hulpmiddel te gebruiken. Ik maakte een ganzenbordspel om over de monotheïstische godsdiensten te leren. Mijn leerlingen leerden hun basisvaardigheden zonder dat ze daarvoor hoefden te studeren.

Omdat ik maar een paar leerlingen had, kon ik naar ze luisteren, ze helpen hun academische en persoonlijke problemen op te lossen en ze helpen groeien in hun geloof.

Met sommigen van hen heb ik nog steeds contact.

De 32 jaar dat ik deze jonge mensen les heb gegeven, waren een genoegen. Als ik het allemaal over zou moeten doen, zou ik het zo weer opnieuw doen.

Anne-Marie Heineken Devaux (VPKB Spa – District Luik)

 

De Bijbel, Jezus en God in de klas brengen is een bijzondere tijd in mijn leven geweest.

Ik ben 30 jaar onderwijzeres geweest (basis- en voortgezet onderwijs).

Godsdienstleraar zijn betekent dat je een van Gods dienaren bent die zijn passie voor God deelt, en dat is gewoon geweldig. Bovendien zijn jonge mensen heel open en altijd nieuwsgierig naar God.

De maatschappij keert zich echter steeds meer tegen God, maar ze kan ons nooit dwingen om te zwijgen.

We zullen altijd Zijn getuigen zijn, in Zijn dienst om de Blijde Boodschap te verkondigen.

Godsdienstonderwijs vindt plaats op school, in de kerk en thuis, want iedereen heeft van God een onderwijstaak gekregen.

Door de Bijbel heen herinnert God ons eraan:

“En Hij gebood onze vaderen het hun kinderen te leren” Ps 78:5b

 Martine Marlier (VPKB Quaregnon – District WH)

 

Als kind volgde ik protestantse godsdienst bij het gemeenschapsonderwijs.

Na het middelbaar was het mijn leerkracht van het lager die mij aanspoorde om het VCGO[1] te volgen te Brussel.

Zo begon mijn loopbaan als ”bijzondere leerkracht protestantse godsdienst” in 1980

Met veel vreugde heb ik in verschillende scholen en gemeenten lesgegeven. Je krijgt de kinderen vanaf het eerste leerjaar in de klas tot de zesdes, zodat ze, dankzij het leerplan,  een goed overzicht krijgen van de Bijbel.

Daarnaast was ook tijd voor discussies, persoonlijke gesprekken en vragen.

Maar je bouwt met de kinderen ook een vertrouwensband op. De kinderen wisten dat de klas ook een “rustpunt” was.

Als ik zie hoe mijn eigen kleinkinderen genieten van hun lessen protestantse godsdienst bij hun juf, dan ben ik dankbaar dat dit nog altijd kan en hoop ik dat dit nog lang mag blijven.

Bea Depraetere (VPKB Menen – District Oost- en West-Vlaanderen)

 

Vanaf 1960, de datum van het Schoolpact, tot nu heeft het protestants godsdienstonderwijs veel veranderingen ondergaan!

We gingen van een hoofdzakelijk Bijbelse en historische cursus, naar een cursus gebaseerd op doelstellingen, naar een meer existentiële en culturele cursus, en ten slotte naar onderwijs gebaseerd op vaardigheden.

Wat het onderwijsmodel ook is, voor mij is het belangrijkste altijd geweest om mijn studenten te helpen een hoeveelheid kennis en vaardigheden te verwerven die hen in staat stelt keuzes te maken in alle aspecten van hun leven – intellectueel, emotioneel, sociaal en spiritueel.

Ik heb niemand ‘bekeerd’, maar ik hoop wel dat ik mijn leerlingen heb aangemoedigd om na te denken, om vragen te stellen, door hun ontdekking van de Bijbel, het protestantse gedachtegoed, filosofie en andere religies.

Het is een prachtig, rijk verhaal geweest, doorspekt met discussies, ontmoetingen en delen tussen leerlingen en leerkracht!

Komt er ooit een einde ?

Michèle Browet-Duquène (District Oost-Henegouwen-Namen-Luxemburg)

[1] Vormingscentrum voor Godsdienstonderwijs