District Antwerpen-Brabant-Limburg
Deze pandemie heeft ons allen op meerdere vlakken getroffen: qua gezondheid, qua financiën, …
Maar de pandemie heeft er ons ook aan herinnerd dat de mens niet gemaakt is om alleen te leven, in tegenstelling tot de vandaag algemeen gangbare opvattingen in onze maatschappij. Solidariteit, broederschap en rechtvaardigheid vatten de kernwaarden van ons centrum samen; het Protestants Sociaal Centrum. Daarom moedig ik al diegenen aan die elke dag strijden voor fundamentele rechten overal ter wereld.
“Twijfel er nooit aan dat een kleine groep betrokken en geëngageerde burgers de wereld kunnen veranderen. Sterker nog, het is eigenlijk nooit op een andere manier gebeurd”. (Margaret Mead)
Alexia Byiza
Directrice en coördinatrice
Protestants Sociaal Centrum vzw
District Antwerpen-Brabant-Limburg
District Oost-Henegouwen – Namen – Luxemburg
Christen en spoedarts
Mijn team wordt op een avond naar het huis geroepen van een 55-jarige vrouw met hoge bloeddruk, die erg geagiteerd is en zich ziek voelt.
Zodra zij in de ziekenwagen zit en behandeld is, begint zij hevig te huilen: zij heeft familiale problemen en denkt meer en meer aan zelfmoord. Ik neem haar in mijn armen en troost haar, waarbij ik haar onder andere zeg dat alles goed komt dankzij God, die over ons waakt.
Eindelijk houdt ze op met huilen: “Dokter, u hebt me teruggebracht naar het huis van onze Vader. Ik heb altijd in God geloofd, maar de opeenstapeling van problemen in mijn leven heeft mij mijn geloof doen verliezen. »
Ze brengt een goede nacht door in het ziekenhuis met normale bloeddruk, zonder medicatie, en keert de volgende dag terug naar huis.
Ik heb sindsdien regelmatig contact met haar gehad. Het gaat veel beter met haar. Haar familiale problemen zijn bijna opgelost en ze is weer lid geworden van de kerkgemeente waar ze vroeger naartoe ging.
Dokter Rachelle Ebongo
Spoedarts in de Notre-Dame-de-Grâce kliniek, Gosselies
District Franstalig Brabant
Want Gij zijt bij mij
In 2015 ben ik met pensioen gegaan. Ik kwam terug uit de Maghreb waar ik twaalf jaar lang als cultureel diplomaat Wallonië en Brussel had vertegenwoordigd.
Wat zou ik nu met mijn vrije tijd doen? De kerk van Brussel Museum opnieuw bezoeken? Uiteraard. Terug aansluiten bij het verenigingsleven? Engagementen aangaan, dankzij dewelke ik nog vele internationale contacten zou hebben? Ja !
Toen ik openbaar schrijver werd in de bibliotheek van Elsene, ontving ik mensen, meestal buitenlanders, die moeite hadden met het invullen van een formulier en het schrijven van een tekst. Dit waren uitwisselingen in twee richtingen, die voor mij betekenisvol en voor de ander nuttig waren.
Ik ben ook lid geworden van SINGA, een netwerk dat nieuwe migranten opvangt en hun integratie vergemakkelijkt. Mijn rol is het animeren van een conversatietafel die veel ruimte laat voor het spontane spreken van nieuwkomers. Dit is een bron van hechte vriendschappen en warme gevoelens.
Helaas, de pandemie heeft deze bijeenkomsten opgeschort. Laten ons hopen op beterschap!
Daniel Soil
District Luik
De oecumenische gedachte, die heb ik met de paplepel binnengekregen. Van jongs af aan was ik gewend om zowel aan de mis als aan de dienst deel te nemen en te respecteren dat het feit dat iemand zijn geloof op een andere manier uitdraagt, niet betekent dat de een gelijk heeft en de ander ongelijk, dat de een in waarheid is en de ander in dwaling. Al heel vroeg werd mij geleerd dat de verscheidenheid van de Kerk moet worden gekoesterd als een diamant, waarvan de schoonheid voortkomt uit al zijn facetten! En in mijn ambt heeft niets mij zozeer verbaasd op spiritueel vlak als de ontdekking van de “parels” die in elk van de christelijke kerken aanwezig zijn. Hiermee kom ik in contact tijdens de uitwisselingen in het kader van het Oecumenisch Overleg en de RCF (Radio Chrétienne Francophone), in Luik. Een ervaring die gedeeld wordt door alle deelnemers: ons publiek vertelt ons dat onze samenhorigheid merkbaar is. Is deze samenhorigheid niet het mooiste eerbetoon aan de in Hem gedeelde eenheid?
Ds. Vincent Tonnon
District Oost – en West Vlaanderen
Mijn geloof
Op de vraag: waarom geloof je?
Is dit mijn antwoord.
Kijk.
Wanneer het goed gaat,
Hangt Zijn naam aan mijn lippen.
Hij kent mijn twijfels,
Mijn onzekerheden, mijn fouten.
En omarmt die zonder moeite.
Zie.
Hij heeft mijn tong horen vloeken
En mijn ziel zien vervloeken.
Ik zondig evenveel en soms meer
Dan het gemiddelde, tevergeefs.
En Hij wil dat vergeven.
Het is af en toe moeilijk
Om te begrijpen waarom.
Begrijp me niet verkeerd,
Ik geloof in hem, maar waarom hij in mij?
Wat maakt mij zo speciaal?
Wat ziet hij in mij, dat ik niet zie?
Geloof ? Of is er meer?
Ondanks al die twijfels,
Wil hij mij aanvaarden.
Hij is liefde.
Onvoorwaardelijk,
In een universum vol voorwaarden.
Hij houd van jou, omdat jij jou bent.
Onvolmaakt.
Dat maakt jou speciaal.
Dus.
Daarom geloof ik in Hem.
Avery Bertrand Iradukunda
District West-Henegouwen
En·ga·ge·ment (het; o; meervoud: engagementen) : gevoel van morele verplichting
Dat is een hele boterham!
Het schrijven van dit artikel zet me aan het denken over wat het woord engagement voor mij betekent.
En ik zeg tegen mezelf dat mijn leven slechts een aaneenschakeling van engagementen is: mijn morele plicht naar mijn ouders toe; mijn plicht om voor mijn patiënten te zorgen, ze bij te staan en hun lijden te verlichten; mijn morele plicht om van mijn dochter een verantwoordelijke vrouw te maken en… om Jezus Christus te volgen.
Daarbij herinner ik me de naam van de vzw die in de jaren zeventig door mijn vader en enkele leden van de gemeenschap van Petit-Wasmes is opgericht : ” Geloven, Liefhebben, Dienen “…
Te geloven dat Jezus Christus mijn Verlosser is, Hem lief te hebben met heel mijn hart en mijn naaste liefhebben, mijn God te dienen en de ander te dienen.
Dit is mijn missie!
« Als God voor ons is, wie is dan tegen ons ?”
Dokter Laurence Vilain
Nieuwigheden en updates kan u hier terugvinden : https://nl.protestant.link/