‘Hoe gaan we samen leven ?’ lazen we in een verslag van de biënnale voor architectuur van Venetië, en hoeveel te meer dan als we spreken over de mensen in de stad. Over ons. Hier en elders.

Voorbeeld: daar waar we bij ons geconfronteerd worden met sympathiebetogingen voor de Palestijnse zaak, terwijl elders Joodse medeburgers in hoge mate bezorgd zijn voor het lot van hun verwanten in Israël, daar waar we lezen en zien van nieuwe hardhandige confrontaties tussen Israëli’s en Arabische Israëli’s – een meerderheid te zijn geeft niet langer een veilig gevoel – lezen we zelden in onze pers van de organisaties van burgemeesters daar die een vreedzaam samengaan van die twee bevolkingen in hun steden verder willen uitbouwen en daarmee het extremisme een halt willen toeroepen. We lezen in
https://www.peaceinsight.org/en/locations/israel-palestine/?location=israel-palestine&theme van 87 organisaties, zowel van Palestijnse als van Israëlische zijde die werken aan een uitbouw van een gemeenschappelijke toekomst. Of we lezen van Sikkuy, de vereniging voor de bevordering van burgerlijke gelijkheid. Als resultaat hebben reeds 60 burgemeesters zich geëngageerd om het geweld te beëindigen en het sociale weefsel in hun gemeenschappen te beschermen.

Daarover lezen we niets. Worden we in de berichtgeving dus gegijzeld door hen die het hardst lawaai maken, die de hardst proberen extremistisch te zijn?

In de rand van de herdenkingen dat Sophie Scholl op 9 mei van dit jaar 100 zou geworden zijn – in 1943 werd de toen 21-jarige studente als lid van de verzetsgroep ‘Weiße Rose’ opgepakt en terechtgesteld – werd genoteerd dat men van haar kan leren om zelfstandig een eigen oordeel te vormen.  “Vooral jongeren, die veel gebruik maken van sociale media, moeten leren informatie te checken en kritisch in vraag te stellen”, aldus Schuster. Haar leven is verfilmd in ‘ Sophie Scholl – die letzten Tage ‘.

Ik mis een gedifferentieerd debat.  We moeten nu geen nieuw wij-en-jij-debat aanwakkeren.  We zullen de jodenhaat niet met succes bestrijden door een nieuw vijandbeeld te creëren en racisme tegen moslims te promoten.  We moeten jodenhaat in al zijn gevolgen zien.  Dit omvat ook de verborgen jodenhaat in de meerderheid van de samenleving.  Het raakt ons allemaal.
Niet overal, niet altijd zal de voordeur van de synagoge (zoals in Halle Duitsland) iemand weerhouden om een bloedbad aan te richten. Daarom heeft het Forum der Joodse Verenigingen een oproep gedaan aan de politiek voor extra bescherming nu in september de militairen zouden teruggetrokken worden uit het straatbeeld. Uitgerekend vanaf de maand waarin de feesten van het Joodse Nieuwjaar tot het feest Vreugde van de Wet vallen.

De actualiteit leert ons des te meer dat groepen dikwijls dezelfde woorden verschillend verstaan.
De laatste jaren wil men wel de woorden van de ander verstaan, in de wereld van de ander binnenkomen, maar de vraag blijft of we er echt al aan begonnen zijn. Zijn er al ontmoetingen geweest waar men dezelfde woorden door de ogen van de ander leerde verstaan? Wat betekenen in de christelijke wereld en in de joodse wereld woorden als ‘hemel’, ‘opstanding’, ‘bidden’, ‘traditie’, ‘heilig’, ‘profeten’, …

We hebben de opdracht om de ander te verstaan, willen we naast elkaar in vrede kunnen leven. Dit vraagt dus een beetje inspanning van ieder van ons.

ACJCB – Thomas – Godsdienstonderwijs.be (kuleuven.be)

Beeld: pixabay