De herdenking van vijfhonderd jaar protestantisme in de kathedraal van Brussel op zaterdag 28 oktober 2017 heeft onverwachte belangstelling gekregen.

De heilige Gudula, patrones van deze kerk, zal het met gemengde gevoelens hebben aangezien.

Opgenomen in het klooster van Nijvel wordt haar vroomheid alom geroemd.

s’Nachts las zij vrome verhalen, maar de duivel gebruikte een blaasbalg om het licht van haar kaars te doven. De engel des lichts heeft dat kunnen voorkomen.

Vijftien vrome roomse knapen doken op in de kathedraal deze zaterdag.

Hun blaasbalg bestond uit het aanhoudend en hardop bidden van het wees gegroet.

Zo hebben zij gedurende een half uur de zaak van de herdenking van vijfhonderd jaar protestantisme proberen te verstoren.

Maar op dat halve millennium maakt een half uur niet veel uit.

De aanwezige, ervaren protestantse gemeenschap heeft hen met een spontaan ingezet À Toi la Gloire overstemd. Het klonk als de stem der engelen.

Het gezag van de justitie deed de rest. Onder begeleiding van de politie werden alle vijftien stuk voor stuk geweldloos verwijderd.

Al met al heeft de herdenking van de reformatie daar door extra aandacht in de pers gekregen.

Maar wat betekent deze affaire nu eigenlijk?

In de eerste plaats: er zijn in de Romana nog krachten die elke vorm van toenadering tussen katholiek en protestant trachten te voorkomen. Voor hen was deze herdenking in de kathedraal heiligschennis.

In de tweede plaats: hier wringt zich het feit dat het Vaticaan de banbul van paus Leo X over Luther nooit heeft willen herroepen. De geschiedenis leert ons een les.

Ten derde stelt zich de vraag: wie organiseert deze groep jonge knapen? Wie zit erachter? Waar halen zij hun overtuiging vandaan? Het is voorlopig nog gissen, maar nader onderzoek is van groot belang.

Ten laatste: wat betekent dit voor ons  als nazaten van de hervorming? Op zijn minst, zou ik zeggen, een herbezinning over al datgene wat ons de oecumene heeft gebracht.

Naast  een discussie over de idealen toch ook een gesprek over de realiteit van alle dag.

Dat hebben de kerkelijke gemeenschappen van de reformatie wel verdiend.

*

Met hartelijke groet

Jan van den Berg, emeritus predikant