‘EEN SPROOKJE VAN GRIM’
Kerkmozaïek Oktober 2015

Er was eens een jongetje, klein en licht.
Op vleugels van gouddraad zweefde hij
door de ruimte, op zoek naar
een plek om te wonen.
Hij vloog om de zon,
langs manen en sterren,
maar wat hij zocht vond hij niet.
Toen zag hij de blauwe planeet.
Zijn ogen begonnen te stralen
en hij luisterde tegen zijn vleugels:
‘Vlug, breng me erheen!’
Dat deden de vleugels.
De zon was warm en de hemel zo licht.
En de zee, de zee was zo blauw.
Het jongetje strekte zijn armpjes al uit.
Er was ook een vrouw.
Ze stond op het strand
en ze schreeuwde.
Maar het was al te laat.
De zee trok het jongetje mee.
De vrouw weende
en smeekte de zee:
‘Breng hem terug!’
En de zee deed wat ze hem vroeg,
droeg het op golven aan land.
Legde het zacht aan haar voeten.

Annet Sinnema – Buurman

Op 2 september 2015 spoelde Aylan Kurdi, aan op het strand van Bodrum, Turkije