De redactie gaf mij dit cliché als werktitel.

De alliteratie is er iets te veel aan.

Een blik in Google doet vermoeden dat het een veel gebruikte reclamespot is.

Meer dan twintig jaar geleden stond het al in de Kampioen van de ANWB.

Het is al met al vandaag de dag een zomer vol hitte.

Te veel zon in onze streken is een ramp voor de tuin.

Het gras is reeds weken verdord en sommige planten houden het matig vol.

*

Niks geen zee.

Zoet water is van node.

Regen uit de hemel, het liefst met bakken tegelijk.

Dat zou pas zalig zijn.

*

Zalig!

Het woord alleen al.

Het komt ergens van tussen het Engelse  silly en het Latijnse salvus, tussen onnozel en behouden.

De kerk van Rome heeft de optie om iemand zalig te verklaren.

En een vrome katholiek spreekt van zijn vader (of moeder) zaliger.

Op 1 januari wenst hij je een zalig Nieuwjaar.

De Brabander kent de acht zaligheden, de acht dorpen ten zuiden van Eindhoven, waarvan de naam op ‘sel’ eindigt.

*

Maar een protestant brengt het niet verder dan de zaligsprekingen in de Bergrede van Matteüs 5.

Wij moeten het niet hebben van zoveel zaligheid.

Bespeur ik bij de redactie enige katholieke achtergrond?

Paapse stoutigheden?

De katholieke toondichter Christoph Willibald Gluck (1714-1787) componeerde in de tweede acte van zijn opera Orpheus en Eurydice in de versie uit 1774 een dans der gelukzalige geesten met de fluit als solo instrument.

Deze muziek is wereldberoemd geworden en wordt geregeld in crematoria ten beste gegeven.

Zalige muziek, daar niet van!

*

Ik blijf deze zomer maar in mijn tuin en zoek een schaduwrijk plekje, ver weg van de zee.

De cd speler staat aan met zalige muziek.

Wie wil, mag mee luisteren.

*

Met muzikale groet,

Jan van den Berg,

Emeritus predikant