De eerste keer dat ik in de Evangeliekerk kwam viel het me al op: hier komen echt mensen samen uit de hele wereld! Naast Vlamingen heb ik al mensen ontmoet die afkomstig zijn uit Rwanda, Zuid-Afrika, Angola, Roemenië, Zwitserland, Duitsland en Nederland. En dan vergeet ik zeker nog wel een land!

 

Zeker als je naar het aantal mensen kijkt, we zijn niet met duizenden, is het bijzonder om te zien hoe divers onze kerkgemeente is. Het heeft iets bruisends, zoveel culturen bij elkaar. En het maakt ook nieuwsgierig: wat brengt mensen met zulke verschillende achtergronden nu samen? Ja, wat verbindt ons?

 

Eigenlijk moeten we de vraag anders stellen, niet wat maar Wie bindt ons? Daar hoeven we niet lang over na te denken: dat is onze Heer Jezus! In Hem zijn we door het geloof met elkaar verbonden. Het gezang, waarvan u de titel boven deze overdenking kunt lezen, gaat daarover. In het derde vers lezen we:

 

Broeders, één band is ‘t die ons bindt

vanwaar en wie ge ook zijt

wie onze Vader dient als kind,

is Christus toegewijd.

 

We kunnen ook denken aan een moderner lied: ‘U maakt ons één, U bracht ons te samen. Wij eren en aanbidden U’ (Opwekking 194).

Maar welk lied we ook kiezen, dit is waar het om gaat: hoe verschillend we ook zijn, we zijn kinderen van één en dezelfde Vader. Dat maakt ons tot broers en zussen van elkaar. Niet omdat we daar zelf voor gekozen hebben maar omdat God ons heeft uitgekozen. Wij zijn immers de kinderen, Hij is de Vader. Én wat voor een Vader! Hij schenkt ons in Christus vergeving van zonden, Zijn liefde, eeuwig leven en ook elkaar. Als we daar even een moment bij stilstaan: hoe groot Gods liefde voor ons is en wat Hij ons allemaal schenkt, dan worden we wel even stil…

 

Het gaat zo diep dat we het niet kunnen bevatten, we zijn maar mensen. Maar ook al kunnen we het maar een beetje begrijpen, dan kan het niet anders of een diepe dankbaarheid vult ons hart. We richten ons op God om Hem te danken in gebed en gezang:

 

Tot ieder hart, dat Hem behoort,

met Hem gemeenschap vindt.

De dienst aan Hem is ‘t gouden koord

dat allen samen bindt.

 

Ook dit vers komt uit dat lied ‘In Christus is noch west noch oost’. Of we nu komen uit landen ten westen, ten oosten, ten noorden of ten zuiden van België, of uit België zelf, in Christus vinden we een diepe eenheid met elkaar. Want Hijzelf is het Die ons één maakt. Of meer nog: Jezus Christus is onze eenheid. Jezus maakt ons één en is onze eenheid.

Het bijzondere is dat deze eenheid niet ten koste gaat van de diversiteit en eigenheid van mensen. De eenheid in Christus gaat boven alle verschillen uit maar duwt die niet weg. Juist het tegendeel is waar: door het geloof hoeven we helemaal geen krampachtige eenheid te zoeken. Die eenheid geeft Christus ons, we hoeven deze enkel te bewaren door samen in het geloof te blijven.

Binnen die eenheid is er alle ruimte voor culturele verscheidenheid. Die bedreigt de eenheid niet maar laat juist zien dat onze eenheid niet uit onszelf is, niet onze eigen keuze, maar een werk van God!

 

Het is dan ook een eenheid die niet gesloten is maar open en uitnodigend: het is onze opdracht om te getuigen van dit goede nieuws. Het is zoals Paulus treffend schrijft: ‘de liefde van Christus dringt ons’ en daarom: ‘Namens Christus smeken wij: laat u met God verzoenen.’ (uit 2 Korinthe 5:15 en 5:20). Mijn gebed is dat die uitnodiging luid mag klinken en door iedereen gehoord mag worden.

 

Broederlijke groeten,

 

Ds. Simon van der Linden