Franstalig Brabant

 

“Zeg, wat je niet weet. Geef, wat je niet hebt. Waarover niet gesproken mag worden, dat is net wat gezegd moet worden.” Valère Novarina, Devant la parole

De lockdown heeft ons gedwongen onze gewoontes aan te passen. Allen moesten we ons aanpassen, individueel en als gemeente. De vraag die zich hierbij stelde, was: hoe kunnen we in contact blijven in een tijd waarin échte ontmoetingen niet meer mogelijk zijn en dat zelfs nog voor onbepaalde duur?

We hebben het zo goed en zo kwaad mogelijk geprobeerd. Elke gemeente, elke predikant heeft met zijn middelen en binnen zijn mogelijkheden zijn best gedaan.

Wat blijft er nu van over? Gaan we terug naar hoe het was of maken we van de gelegenheid gebruik om iets te veranderen? De kerkdiensten bijvoorbeeld. Hun vorm is de laatste decennia weinig veranderd, ondanks de maatschappelijke en technologische veranderingen. Hoe kunnen we zo dicht mogelijk bij het DNA van een kerkdienst blijven, aangepast aan onze tijd? Hoe het essentiële overhouden – gericht zijn op God – en tegelijkertijd passend in de tijdsgeest?

“Het Woord is ons gegeven, niet om te spreken maar om te luisteren.” Ibidem

Ds. Bruneau Joussellin,
Districtsvoorzitter Franstalig Brabant

 

District Antwerpen – Brabant – Limburg

 

Eigenlijk werd de impact van deze crisis mij pas echt duidelijk toen we weer geleidelijk aan teruggingen naar (half) normaal: ik merkte het aan de reacties van mensen, opluchting. Maar ook een gevoel van ontregeld zijn. Mensen die ik kende als stabiele figuren, die het moeilijk kregen met zichzelf. Korte lontjes, vergelijkbaar met sommigen in onze samenleving die behoefte hadden om te gaan protesteren:
de straat op, geeft eigenlijk niet om wat…

Wat boven kwam: dat een echte kerkdienst zijn eigen waarde heeft. Wat er ook aan vernuftige filmpjes door collega’s werden gemaakt, het haalt het niet bij het lijfelijk aanwezig zijn, als de Schrift gelezen wordt, er gezongen en gebeden wordt en dat je daar bij bent.

Wij lazen in de kerk net in die periode van versoepeling Matheus 10, over de mentaliteit van gelovig zijn, niet bang, niet naïef. En dat wat ons overkomt niet beheersbaar is. Daarom, jezelf verliezen… uiteindelijk is dat je behoud. Niet te snel conclusies trekken: daarvoor is er teveel loos met onze manier van leven en reizen en commercieel uitbaten en kerk-zijn. Niet te snel denken, dat we er wel weg mee weten. Laat alles eerst maar eens goed binnenkomen.

Ds. Hans Neels, président
Distritsvoorzitter Antwerpen – Brabant – Limburg

 

District Oost-Henegouwen – Namen – Luxemburg

De gebeurtenissen van de afgelopen weken en maanden hebben ons laten inzien dat er keuzes zijn die we zelf maken en keuzes die voor ons worden gemaakt. Het verbod om kerkdiensten te houden heeft ons allemaal voor een keuze gesteld, ofwel bij de pakken blijven zitten en treuren om alles wat er niet meer is ofwel proberen creatieve oplossingen vinden met hetgeen er bestaat.

Gelukkig hebben sommige gemeenten gekozen voor de tweede optie. Vele gemeenten hebben, door het bundelen van hun krachten, andere kunnen laten meegenieten van hun inspanningen. De coronacrisis heeft de solidariteit tussen gemeenten een boost gegeven en heeft de collega’s binnen het district ertoe aangezet om nog nauwer samen te werken.

Wanneer onze tijdsgenoten eenmaal ontwaken uit het algemene geheugenverlies en zich vragen stellen over hetgeen essentieel is, dan is het de taak van de Kerk om er luid en duidelijk aan te herinneren dat wanneer wij het essentiële opofferen voor het hoogdringende, uiteindelijk het hoogdringende van het essentiële vergeten wordt.

Ds. Bernard-Zoltán
Districtsvoorzitter Oost-Henegouwen – Namen – Luxemburg

 

District Oost- en West-Vlaanderen

Tijdens de lockdown werd onze bewegingsvrijheid beperkt, maar juist in die tijd rijpt bij één van de predikanten uit ons district het plan om een fietstocht langs de VPKBgemeenten in het district Oosten
West-Vlaanderen te maken.

Het was een ambitieus plan van een recreatieve fietser, zoals ds. Peter Smits zichzelf noemt als het over fietsen gaat en toch is het hem gelukt om in twee dagen tijd elke protestantse gemeente in ons district te bezoeken. Het is fijn om te zien dat sommige gemeenten in hun online-erediensten een centrale
plaats geven aan de kaars die we van de fietsende dominee kregen. In die 2 dagen, heeft Peter zo’n 350 km gefietst en dat ten voordele van de overstromingen in Rwanda.

Op 5 juli opende een aantal kerken in ons district opnieuw de deuren. De herstart van de erediensten was niet vanzelfsprekend, maar de psalmtekst indachtig “God die trouw is, zal mij/ te hulp komen” (Ps 59; 11) is het gelukt.

Ds. Tihamér Buzogàny,
Districtsvoorzitter Oost- en West-Vlaanderen

 

District Luik

De lockdown heeft geleid tot een onverwachte en nooit eerder geziene dynamiek onder de gemeenten. De gemeenteleden waardeerden het ten zeerste dat we in deze periode veel doorstuurden, gaande van op papier uitgetikte diensten tot audio- en videoboodschappen. Via Bijbellezingen, gebeden enz. probeerden we de mensen zo veel mogelijk te betrekken bij het kerkelijk leven.

Wat voor velen toch ontbrak, waren echte ontmoetingen en pastorale bezoeken. Dit gemis toonde aan hoe belangrijk echt contact toch is. Hoe kan (h)echt contact worden bevorderd in een individualistische samenleving als de onze?

Uit deze periode kunnen onze gemeenten en gemeenteleden ongetwijfeld lessen trekken. Heel belangrijke vragen voor mij zijn: “Wat is de diepere betekenis van de erediensten die we in de kerk vieren? Wat te doen met mensen die zich aangetrokken voelen tot deze vorm van viering en die niet op zondag naar de kerk komen? Hoe kunnen we de samenleving ertoe brengen om (terug) de waarde in te zien van echte ontmoetingen? Hoe kunnen we de samenwerking tussen de gemeenten, die in
deze periode ontstaan is, verder ontwikkelen?”

Ds. Léonard Rwanyindo,
Namens het district Luik

 

District West-Henegouwen

Covid-19 heeft ons leven, onze activiteiten, onze gewoontes verstoord en ik ben ervan overtuigd dat niets meer als voorheen zal zijn. Op de sociale netwerken las ik, te midden van andere posts, een
bericht dat mijn gedachten lijkt samen te vatten: we leven in uitzonderlijke tijden, waarin uitzonderlijk veel woorden die beginnen met de letter C over de lippen gaan.

“Wie had gedacht dat tal van woorden beginnend met de letter(C) dit jaar ons leven zouden beheersen? Coronavirus(C), COVID-19(C), Confirmed case(C), Containment(C), Colère(C), Contaminatie(C), Curfew(C) oftewel uitgaansbeperkingen over de hele wereld, het mogelijke geneesmiddel was op een gegeven moment Chloroquine(C) en toevallig komt het virus ook nog eens uit China(C)”.

Het goede nieuws is dat alleen Jezus Christus(C) ons kan verlossen. Met de heropening van onze kerken ontdek ik, en ik ben niet de enige, hoezeer het een genade Gods is om deel van de Kerk wit te maken.

Ds. Marc Rugamba,
Districtsvoorzitter Oost- en West-Vlaanderen