“Ik ben Amy Nicole Dushime. De meeste mensen noemen mij Nicole. Ik ben 22 jaar en ik woon in Dendermonde. Ik heb twee broers en een zus. Ik ben van Rwandese origine, geboren in Congo tijdens de genocide. Maar ik ben Rwandees J! Ik speel piano en gitaar, ik zing, teken, schilder, bak, ik lees graag – vooral poëzie. Ik doe kindernevendienst in de kerk en tijdens de gebedsavonden, de pre-tieners en de jeugdavond heb ik ook nog gedaan. Tja, mijn leven is eigenlijk gewoon kunst en kinderen. En series kijken, met vrienden afspreken. Ja, veel doe ik niet in mijn leven hoor.”

Omschrijf jezelf in 3 woorden.

Creatief, sociaal, geduldig

Gek kan er ook bij, maar ik wil een goede indruk maken J

Waarom ben je protestants?

Ik ben protestants opgevoed, maar als jonge volwassene heb ik zelf die keuze gemaakt. Ik moet ruim kunnen denken. Als kind werd ik depressief van alle hokjes waarin mensen alles willen stoppen. Het mooie aan het protestantisme vind ik dat ik daar ruimte voor ervaar. De keuze maken om geloven deel te laten zijn van mijn leven was simpel, die keuze elke dag maken is moeilijker. Maar ik voel me er als mens rijker door.

Wat is je favoriete Bijbelvers en waarom?

(Enthousiast) Oh! Zo veel! Het verhaal over het verloren schaap, want in elke situatie herken ik me daar wel in. Maar het wisselt per periode in mijn leven. Het afgelopen jaar: Wees stil en weet dat ik God ben. Ik heb zelfs overwogen het te laten tatoeëren. Stil zijn in Gods aanwezigheid, het is zo belangrijk, en we doen het vaak te weinig.

Wat hoop je vooral te kunnen doen in ProJOP?

Meer kinderen en jongeren bereiken. Nieuwe gezichten zijn belangrijk. En verder ben ik gefascineerd door talenten. Ik zou het heel fijn vinden om kinderen en jongeren hun talent in de kerk te laten gebruiken. Zo kunnen ze zelf hun talent ontdekken, ze groeien daardoor, hebben een uitlaatklep, voelen zich thuis en de kerk heeft er ook iets aan.

Wat kunnen protestantse jongeren bijdragen aan de wereld van vandaag?

Een nieuwe visie op de wereld, maar ook op het protestantisme. Het draait niet om de regels, maar om de liefde. Die kunnen laten zien en mensen dat laten ervaren. Geloven heeft mij rustiger gemaakt, geduldiger. Mensen zien wel aan je dat er iets anders is. Ze kunnen daar niet altijd het woord God bij plaatsen, maar als ze Gods liefde door jou kunnen voelen of zien, dan is het goed.