Het was toen 1 juli 1523.

Als eerste martelaren van de Reformatorische beweging worden op de Grote Markt van Brussel twee Antwerpse Augustijner monniken op de brandstapel geëxecuteerd.

Beiden, Hendrik Voes en Jan van Essen, hadden overduidelijk aangegeven hun christelijk geloof op alternatieve wijze te beleven en zichzelf zodoende buiten de toenmalige officiële rooms-katholieke leer gepositioneerd, zo werd destijds geoordeeld.

Niemand van ons wil lang nadenken over wat het betekent om te sterven op de brandstapel…

Vlak daarna ging het gerucht dat beide monniken zich op het allerlaatste moment toch zouden hebben bekeerd tot de officiële rooms-katholieke leer.

Fake news is oud nieuws.

Overigens, herroepen, dat zou ook ik gedaan hebben, net als u en elke andere lezer van deze mijn woorden.

Maarten Luther werd razend kwaad en publiceerde een lied, destijds een uiterst adequate manier om in het nieuws te komen.

 

Het is straks 1 juli 2023.

We kunnen van alles gaan vieren over gewetensvrijheid, godsdienstvrijheid en allerlei andere mooie dingen die we menen hier in ons Europees hoekje voor eeuwig verworven te hebben, op dit moment worden wereldwijd tussen de 300 en 400 miljoen christenen geconfronteerd met georganiseerde discriminatie en/of andere vormen van geweld. Naar een grove schatting kan zo’n 17% van onze zusters en broeders ons gezamenlijk geloof niet in vrijheid beleven.

Dat geldt trouwens ook voor vele andersgelovigen.

Ik heb het volste respect voor organisaties die begaan zijn met het lot van vervolgde christenen.

Laat er bij ons echter geen sprake zijn van selectieve verontwaardiging.

Hij die ook onze God wil zijn houdt van ieder mens.

 

Ds. Steven H. Fuite,

Voorzitter van de Synodale Raad van de Verenigde Protestantse Kerk in België