Brussel, 27 april 2015

 

De aardbeving van afgelopen zaterdag benam duizenden Nepalezen het leven. Het land is in chaos, de bevolking ontredderd. De zoek- en reddingsmissies komen op gang. De internationale solidariteit waarmee dit gebeurt is temidden van het immense verdriet en het onbevattelijke drama, een teken van diep menselijke verbondenheid die geen grenzen  erkent.

 

Tegelijkertijd en aan de grenzen van Europa wagen steeds meer vluchtelingen de oversteek over de Middellandse Zee. En steeds meer van hen verdrinken in hun poging Europa te bereiken. Telkens weer vinden vele vluchtelingen de dood, de afgelopen weken zelfs vele honderden. Voor hen geen bloemen en kransen. Al die vluchtelingen zijn geen nummers, maar mensen met een naam. Hun dood is voor hun naasten even dramatisch en pijnlijk als die van een van onze geliefden dat voor ons is.

 

Wij dragen in ons gebed al degenen die gestorven zijn in Nepal en in het water van de Middellandse Zee en drukken ons diepste medeleven uit met de nabestaande families.

 

 

De tragedie van de bootvluchtelingen speelt zich op de drempel van Europa, waar juist ook ons land volop deel van uitmaakt. “Alleen legale en veilige routes naar Europa kunnen voorkomen dat deze tragedie gestopt wordt. Er moeten meer vluchtelingen toegang geboden worden. Mensen uit conflictgebieden, zoals Syrië of Eritrea, moeten gemakkelijker een visum kunnen krijgen. We hebben veilige routes nodig”, aldus de oproep van Commissie van Europese Kerken voor Migranten (CCME), waar de Verenigde Protestantse Kerk in België zich van harte bij aansluit.

 

De onmenselijke tragedie van al die verdronken bootvluchtelingen moet verstaan worden als een krachtig appèl de inspanningen drastisch op te voeren om de ware oorzaken die aan de basis ervan liggen aan te pakken, armoede, sociale onveiligheid en conflicten in de landen vanwaar de migranten komen.

Denken dat het nauwer sluiten van de grenzen van Fort Europa mensen zal tegenhouden om op de vlucht te gaan voor armoede en geweld, is niet slechts naïef, het is misdadig.

 

Wie van ons zou op dit moment in Syrië willen wonen? Wat zouden wij doen als we daar woonden met onze kinderen? Wat te doen als IS op je leven uit is?  Blijven wachten tot het einde komt, of de sprong wagen, al is het in een gammel bootje? Wie niet waagt, heeft al verloren. Mensen uit zoveel landen op zoek naar een levenskans. Niemand gaat voor z’n plezier op zo’n boot zitten, dagen zonder voedsel, opeen gepropt en doodsbang. Dat doe je slechts indien je echt geen enkele andere uitweg meer ziet.

 

Elk mens wordt bemind door God en wie Hem liefheeft, houdt van mensen.

Laat er daarom voor deze vluchtelingen, de geliefden, de families en vrienden van de slachtoffers een lied klinken in onze kerken en overal, waar dan ook. Een protest tegen egoïstisch en kortzichtig denken en beleid, een getuigenis voor een buitenlandpolitiek waarin mensen centraal staan en geen economische belangen.

Samen roepen wij: Kyrie eleison!

 

Ds. Steven H. Fuite, synodevoorzitter van de Verenigde Protestantse Kerk in België

 

Nieuwigheden en updates kan u hier terugvinden :  https://nl.protestant.link/