Tussen
het venster en de donkre wand
een eenzaam man, een kruisbeeld in dehand.
zijn hart wordt stil en bovenwerelds wit:
het hoort hoe hij in duizend angsten bidt.
en het ivoren Lichaam van de Man
tussen twee zwarte kruisen wordt eenvlam,
die het beslagen duister diep doorlicht:
een weergaloos, doorschijnend vergezicht:
over een woest, ontembaar bergland,groot
en weerbarstig, het donker randgebergtevan de Dood,
klimt langs een wankel gemzenpad
een man naar het verborgenontoeganklijk hart
der hemelgletschers, steil, vermetel, smal.
en stijgend, roekeloos aan zichzelfontstegen, vindt
hij, verscholen tussen puin en ijs,
de
schemerende bloei van edelweisz
en alpenrozen, de stille bloemen van hetParadijs.
Hendrik Marsman
Beeld : pixabay
Nieuwigheden en updates kan u hier terugvinden : https://nl.protestant.link/
