Als kind wilde ik al lerares worden. Toen ik christen werd, groeide mijn verlangen om de Bijbel te bestuderen en te onderwijzen. Toen mijn man voorganger was van een evangelische kerk in Moeskroen, volgde ik alle protestantse godsdienstlessen op de staatsscholen in Moeskroen en later ook in Komen.

Ik herinner me de eerste keer dat ik mijn klaslokaal binnenging, ik aan mijn bureau ging zitten en mijn handen op het bureau klapte en uitriep: “Ik ben lerares”. Gelukkig konden geen collega’s of leerlingen me zien!

Ik was zo blij dat ik mijn wens, die ik al als kind had, had vervuld.

In de 32 jaar dat ik les heb gegeven aan jongeren van 6 tot 18 jaar heb ik alleen maar genoten.

Natuurlijk was het niet altijd gemakkelijk om van de ene leeftijd naar de andere over te gaan en soms moest ik me richten op eenvoudiger of complexer taalgebruik. Maar het ging allemaal vlot en met veel humor. Over humor gesproken, mijn collega’s vroegen me vaak wat ik met mijn leerlingen deed omdat ze ons uitbundig hoorden lachen. Het is waar dat ik graag humor en spelletjes gebruikte als leermiddelen. Ik had bijvoorbeeld een ganzenbordspel verzonnen om over de monotheïstische godsdiensten te leren en omdat we 2 uur achter elkaar les hadden, eindigden we het laatste 1/4 uur met dit spel.

Welnu, mijn leerlingen leerden op deze manier hun basisvaardigheden in dit vak en geen van hen hoefde daarvoor iets te studeren.

Omdat ik slechts een paar leerlingen had, kon ik naar hen luisteren, hen helpen met hun studieproblemen en persoonlijke problemen, hen helpen te groeien in hun geloof, enz.

Toen ze de school verlieten, werd ik uitgenodigd op hun bruiloften, ontving ik geboortekaartjes en zelfs vandaag houd ik nog contact met sommigen van hen.

Ja, die tijd was niets dan geluk voor mij en als ik het allemaal over moest doen, zou ik het zeker doen.

 

Anne-Marie Heineken Devaux (VPKB Spa)