In deze bijzondere en vreemde tijd waarin we afstand moeten nemen van elkaar groeit met de tijd de onzekerheid over de toekomst. Straten, pleinen en steden verhullen zich in leegte.
Hoe zal het zijn, straks, wanneer we weer dit ritme doorbreken?
Onze luchthaven is leeg. Cargo werkt onvermoeibaar door om essentiële afstanden te overbruggen.
Maar hoe zal het zijn wanneer we het masker van de quarantaine losmaken, onze huid weer kan ademen, we elkaar weer dichtbij kunnen ontmoeten?
Brussels Airlines en Brussels Airport happen naar lucht en zoeken een nieuwe adem.
Onvermoeibaar, want de hoop en de liefde voor de luchthaven en haar gemeenschap is niet in een lockdown.
The sky may be empty but heaven is not.
Gelovigen weten dat in de stilte een stem klinkt, in de duisternis een licht, na een lockdown bevrijding volgt. Het is liefde en hoop die ons allen gaande houdt.
Vanop afstand veel sterkte voor jullie allen.
Ik bid voor iedereen die worstelt met het verdriet om wie ze verloren, zieke familieleden, voor wie alleen wonen en gezelschap missen, voor iedereen die in onzekerheid leeft.
The sky maybe empty but heaven is not. Want:
Al verhief ik mij op de vleugels van de dageraad,
al ging ik wonen voorbij de verste zee,
ook daar zou uw hand mij leiden,
zou uw rechterhand mij vasthouden.
Al zei ik: ‘Laat het duister mij opslokken,
het licht om mij heen veranderen in nacht,’
ook dan zou het duister voor u niet donker zijn –
de nacht zou oplichten als de dag,
het duister helder zijn als het licht.
Bron : Edwin Delen
Beeld : pixabay
Nieuwigheden en updates kan u hier terugvinden : https://nl.protestant.link/
