Werken in de kerk is kwetsbaar. De VPKB beseft haar absolute plicht en noodzaak om haar werkers op diverse manieren te ondersteunen en te omkaderen. Al jaren heeft zij het voorrecht om Nederlandstalige predikanten en kerkelijk werkers supervisie te kunnen aanbieden door een professioneel geschoolde supervisore. De Synodale Raad wil hiermee komen tot een meer gestructureerde vorm van begeleiding en hoopt dan ook dat velen uit zichzelf van dit kosteloze aanbod gebruik zullen maken. Deelname aan een begeleidingsvorm zoals supervisie zou in kerkelijk werk vanzelfsprekend moeten zijn.   Ds. Steven H. Fuite, voorzitter van de Synodale Raad

Hoezo  supervisie?

Supervisie is de normaalste zaak van de wereld in beroepen met mensen. Onderwijs, hulpverlening en therapie, artsen en verpleging, sociale diensten, politie, leidinggevenden, kennen dit zelfs als verplichting…   Wie in de kerk werkt kan zéker supervisie gebruiken, omdat kerkenwerk zo veelzijdig en grenzenloos is. En dit dan nog onafgebakend in werkuren en plaats. Geen werkinstrument in handen behalve je eigen persoonlijkheid en kwaliteiten. Die kwaliteiten zijn natuurlijk geschoold en gevormd, maar je moet het toch zelf doen.

Dobber je mee op wat zich voordoet? Reflecteer je nog wel ’s op wat je doet? Heb je daarvoor een klankbord? Vind je kwaliteit belangrijk? Wat is kwaliteit eigenlijk?

Er zijn verschillende vormen van klankbord, praten, reflecteren, kwaliteitsverbetering voorhanden:

– ondersteuning: steunende contacten: partner, vrienden, …

– vaardigheidsverbetering:  vorming en opleiding, studieverlof, cursussen, studiedagen, pastorale dagen, boeken, …

– ad hoc feedback: collegiale consultatie, informeel of doelgericht (een babbel over “heb jij dit ook wel ‘s?” “hoe pak jij dat aan?”), kerkenraadsbespreking, mentoraat

– gerichte begeleiding: supervisie en intervisie.

Supervisie is niet pas zinvol als je vastloopt of problemen hebt. Supervisie gaat uit van jouw kwaliteiten. Juist de positieve insteek kan je van supervisie doen genieten: het is een vrijplaats helemaal voor jezelf om ongecensureerd en zonder oordeel op tafel te leggen hoe je je werk ervaart en wat jij zelf daarin beter zou willen zien verlopen. Het betekent een bondgenoot hebben die in alle professionaliteit met je mee kijkt. Dat kan een frisse wind geven in je functioneren.

Supervisie kan ook een zekere diepgang krijgen. De mate daarvan bepaal je zelf. Waarom lopen de dingen zoals ze lopen? Dat is geen toeval. Supervisie kan je bepalen bij hoe je jezelf meeneemt in hoe je werkt. Wat roep jij op bij je kerkenraadsleden, bij bepaalde personen die kritiek op je hebben? Wat doet gedrag van anderen bij jou? Welke irrationele reacties merk je bij jezelf en hoe doorkruist dat je professionaliteit? Je biografie kan meeklinken, bepaalde echo’s of ervaringen uit je levensverhaal, misschien innerlijke waarheden of opdrachten die je je ontwikkeld hebt. Als je die helder krijgt, kom je vrijer in je werk te staan en dat geeft meer energie.

 

Supervisie binnen de VPKB?

Aandacht voor je welbevinden in je werk moet zeker niet eenzijdig gericht zijn op je eigen persoon, maar kadert altijd in een context van werkgever en maatschappij. Zeker als dingen niet lekker lopen, is dit voor alle betrokken partijen een signaal.

Juist daarom is het uit preventief oogpunt en als erkenning van haar werkers zo belangrijk dat supervisie een structureel aanbod vormt van de VPKB zelf. Ook dit geeft een signaal af: wie in onze kerk werken, moeten het goed hebben en daar zorgen we samen voor.

Uiteraard ben je vrij om een supervisor te kiezen in wie je vertrouwen kunt hebben, intern of extern. Er is een professioneel geschoolde supervisor binnen de VPKB aanwezig. Voordeel is dat zij de specifieke context kent. Misschien vind jij dat iets te nabij. De VPKB is immers als één grote familie waar je elkaar in verschillende contexten en verhoudingen tegenkomt en meemaakt. Maar de interne supervisor is getraind in confidentialiteit en het faciliteren van gezonde afstand in de supervisie. Je werkt met afspraken op neutraal terrein, waar je als supervisant èn supervisor even afstand kan nemen van je directe werksetting. Mocht je elkaar buiten de sessies tegenkomen in een andere rol, dan refereer je daar niet naar de supervisie, zodat deze een vrijplaats blijft en de verhoudingen binnen de sessies duidelijk afgelijnd.

De supervisor rapporteert niets van de inhoud naar wie dan ook, enkel het aantal sessies naar de Synodale Raad die deze kerkelijke dienstverlening mogelijk maakt.

 

Hoe gaat supervisie in zijn werk?

Supervisie is een gestructureerde manier om over je werk en hoe je daarin staat te reflecteren. Dit kan individueel of in kleine groep (2-5 personen). Voordeel van een groep is dat je herkenning ervaart en elkaar kunt verrijken door feedback vanuit verschillende invalshoek. Dit kan maar als de groep veilig is en die veiligheid wordt mogelijk gemaakt door vertrouwelijkheid, specifieke afspraken en afbakening van de gesprekken. Voordeel van supervisie, dus “intervisie” met een supervisor, is dat zij op dit alles kan toezien en dit proces professioneel kan faciliteren.

Intervisie kan een vervolg zijn op zo’n supervisiegroep: je gaat al even gestructureerd verder, maar zonder een supervisor.

Hoe verloopt supervisie?

Je gaat een traject aan. Je spreekt eerst af voor een oriënterende sessie, vervolgens voor een aantal bijeenkomsten in overleg qua duur en frequentie. Je stelt zelf leervragen en doelen op, maakt een werkverslag voor en supervisieverslag na elke sessie en een evaluatie voor jezelf op het eind, waar jij voor jezelf de balans opmaakt en waar de supervisor ook feedback uit krijgt. Dit kan in schrijfvorm, maar ook via andere vormen van expressie als die jou beter liggen.

Zo werken geeft je supervisie richting en structuur, zodat je er zoveel mogelijk uit haalt.

 

Je bent van harte welkom om je vragen te stellen of je aan te melden en je kunt rekenen op mijn discretie en zorgvuldigheid.

 

Ds. Petra Schipper

petra.schipper@psc-antwerpen.be, 0486-125044

Beeld: Ideogram AI