Elke maand hebben we in de Rabotkerk een ontbijt. Eigenlijk is iedereen welkom, toch komen doorgaans mensen die afhankelijk zijn van voedselpakketten. Dit jaar zou het ontbijt ook doorgaan op Witte Donderdag. Helaas niet zoals gebruikelijk met de mooi gedekte tafel, de vers gekookte eitjes, de verhalen en vragen. Deze keer werd een ontbijt/lunch pakket samengesteld in samenwerking met het buurtwerk en Solidair Gent. Een samenwerkingsverband in het Gentse dat alle hulpverleningsinstanties samenbundelt.

Het klaarmaken van de pakketten gaat sneller dan gedacht. We hebben genoeg tijd om met de buurtwerkers te overleggen en met elkaar kennis te maken. Ze blijven maar zeggen hoe tof ze het vinden dat een kerk zich mee engageert. Een van hen vraagt naar een bijbel in het Bulgaars voor een familie in de wijk.
Intussen zijn 110 families bekend die in de Rabotwijk wonen en een voedselpakket nodig hebben. Het schuurt te weten dat we met onze 20 ontbijtpakketten per week de nood niet gaan lenigen, maar alle beetjes helpen … en het is goed te weten dat andere organisaties vanuit verschillende levensbeschouwingen ook bijdragen en uitdelen.

Druppelsgewijs komen de mensen binnen, de ontsmettingsgel staat klaar en elke vrijwilliger heeft een mondmasker dat gemaakt is door Iraanse gemeenteleden. We maken kort een praatje, vragen naar de situatie thuis. Het steriele contact voelt onwennig en we verontschuldigen ons voor het gemis van de gezamenlijke tafel… . Geen probleem is telkens het antwoord, we begrijpen het: ‘het is een gevaarlijk virus’.

Juist in deze dubbelheid, deze gebrokenheid wordt ook iets zichtbaar van Jezus Messias, Hij die ons voorgaat.

Brood gebroken en gedeeld.

De grootste die de dienaar is.

‘Jullie moeten maar dikwijls samenkomen,

het is niet goed dat mensen alleen staan

in de chaos van het leven.’

 

Ds. Eefje van der Linden