Gesprek met Lies Gernaey, projectleider van PS (Protestantse Solidariteit)
Het kantoor is sober. Een kaart van Rwanda aan de wand, een kast vol boeken en verder niet veel dat de aandacht trekt. Wie weet hebben ze het een beetje hebben ingericht in Afrikaanse stijl: geen poespas. Zelfs het koffiekopje mist een oor! We praten met Lies Gernaey van het Protestants Sociaal Centrum (PSC). Ja, zegt ze, we hebben hier heel wat moeten inleveren. Toen de subsidie van de Belgische regering een paar jaar geleden ophield is er een hele ontslagronde geweest. Daarna ben ik als enig personeelslid aangenomen. Uiteraard met een team van vrijwilligers. Het was duidelijk dat het ministerie van ontwikkelingssamenwerking de kleine NGO’s niet meer wilden ondersteunen.
Maar als Lies eenmaal begint te praten over haar projecten in Afrika, dan wordt het heel anders. Ze raakt snel op dreef en maakt het werk van Protestantse Solidariteit duidelijk zichtbaar terwijl ze vertelt. Het zijn niet alleen de woorden, het is vooral haar bewogenheid. Ze beschrijft een viertal projecten.
In Burundi, Congo en Guinée is het PSC bezig met aidsprojecten. Wij steken onze energie in moedergezondheidszorg, vertelt ze. De regering daar zorgt wel voor de aidsmedicijnen, maar er is meer nodig. De patiënten hebben vaak te maken met complicaties die weer andere medicijnen vragen, bijv. antibiotica. Die worden niet verstrekt en daar zijn wij dan mee bezig.
Verder ondersteunen we er het onderwijs. Dat is zo fundamenteel voor een land. En de mensen weten het. Zelfs als hun kinderen niet officieel ingeschreven staan sturen hun ouders hen toch. Wij zorgen voor het materiaal dat kinderen nodig hebben, de ‘kits scolaire’. De ouders zelf betalen het inschrijfgeld en de uniformen. Ook letten we erop dat leerlingen een goede maaltijd krijgen. Houd zonder eten je aandacht maar eens bij de les! Ook goede hygiëne is van enorm belang, vooral voor de meisjes die gaan menstrueren en dan snel geneigd zijn om af te haken. Het gaat hier om het primaire onderwijs. Het project ‘Ik help een kind’ in Rwanda is het tweede onderwijsproject. Het is opgezet na de genocide, eerst door Theo Stevens. Vervolgens heeft Greet Heslinga dit geleid. Het valt vanaf januari rechtstreeks onder het PSC. Het voorziet in de behoefte aan voortgezet onderwijs en geeft studenten een echt toekomstperspectief. Ook hier betalen de ouders een eigen bijdrage aan het fonds.
Met Rudy (Rudy Liagre) reisde ze vorig jaar naar Guinée, waar al jaren een orthopedisch atelier actief is. Vroeger werden daar leprapatiënten behandeld, maar tegenwoordig zijn het meer patiënten met onvoldoende verzorgde wonden of wonden ten gevolge van geweld. Ook klompvoeten worden er behandeld, wat vroegtijdig bij de kinderen moet gebeuren, willen ze later goed kunnen lopen. De leiding van het atelier kwam in moeilijkheden door een gebrek aan opvolging. Omdat het atelier zeer goed bekend staat, tot in het buurland Liberia aan toe, wil het PSC het voor de komende vijf jaar ondersteunen. De behandelplaats moet worden gemoderniseerd. Daarvoor heeft het Brussels Waals gewest een subsidie toegekend. Maar men wil vooral ook investeren in de opleiding van drie orthopedisten.
Tenslotte is er het project van de moeders van Kivu in Congo. Door talloze onderlinge twisten in deze rijke streek heerst hier een sfeer van wetteloosheid. Vrouwen zijn daar onder meer de dupe van. Ze worden bijv. onderweg naar hun werk overvallen door groepen mannen. Zodra bekend wordt dat ze verkracht zijn worden ze verstoten door hun eigen mannen. Het onderliggende probleem is hier dat door de zwakte van de tribale samenlevingen de culturele waarden zijn weggevallen. En het rechtssysteem is in Congo nog erg zwak. We proberen de vrouwen te helpen met onafhankelijk leven, vaak in groepen, en zorgen voor microkredieten en vorming. Dan kunnen ze een eigen bestaan opbouwen.
Hoe houdt een mens dit werk vol? Nu, allereerst zijn we met het PSC sterk verbonden met de VPKB. Daar vinden we beslist onze voedingsbodem. Voor mij is het geloof heel belangrijk. Het vormt een inspiratiebron die me tekens weer herinnert aan wie we zijn en wat we moeten doen.
Zie verder de website van PS.
