De ervaren Bijbellezer herkent deze tekst.

Misschien weet hij niet direct de plaats te noemen, maar de sfeer van licht en duisternis typeert de Bijbelse verhalen.

Zo begint Genesis met de aarde die woest en ledig was.

Duisternis lag over de diepte.

Toen sprak God: er moet licht komen.

Licht in de duisternis.

Maar wat was er eerst?

Een beroemde Duitse Bijbelgeleerde schreef lang geleden een boek over het begin van Genesis onder de titel:

Schöpfung und Chaos.

Een van zijn studenten vroeg hem:

Waarom heeft u deze titel gekozen?

Is het niet veel eerder Chaos und Schöpfung?

De geleerde glimlachte: je denkt toch niet dat ik geciteerd wil worden als professor X, Chaos!

Zo is het maar net.

Wij leven te midden van de duisternis.

De spanning in deze wereld is soms om te snijden.

Niemand kan de toekomst voorspellen.

De vroege duisternis van de maand November maakt dat allemaal heftiger.

Maar niemand wil in die duisternis blijven rondhangen.

Men zoekt het licht op.

We denken aan het begin van het evangelie volgens Johannes:

Het licht schijnt in de duisternis.

Maar daar staat iets achter:

De duisternis nam het niet aan.

Zo blijven die twee begrippen ons achtervolgen.

Wij beschouwen ze als contrasten.

We krijgen van beide een deel.

De ene mens meer van dit en de ander van dat.

Dat valt niet altijd te begrijpen.

Wij voelen het aan als dualisme.

Twee krachten die elkaar bestrijden.

Wie zal het winnen?

De schepper van het licht of die van de duisternis?

Maar de Bijbel kent dat dualisme niet.

Die het licht vormt en de duisternis schept.

Alles is in zijn hand.

Wij kunnen dat niet allemaal begrijpen.

We hebben er zo onze vragen bij.

Het strookt niet met onze logica.

Ons verstand kan er niet bij.

Licht en duisternis horen bij elkaar.

Zo steekt deze wereld in elkaar.

Onze taak is simpel:

Lichtdragers te zijn in de duisternis.

Getuigen van het Licht.

Opdat deze wereld leefbaar blijve.

*

Jan van den Berg, emeritus predikant