Waar mensen recht op hebben, dat wordt hun vaak niet verteld. En altijd zijn er voorwaarden voor, formulieren, procedures, criteria. Goed geregeld wel, nodig om misbruik in te dijken. Maar loodzwaar, alsof er meer misbruik dan nood is. Onder beide, nood en misbruik, gaan mensen gebukt. En onder al die regels. Recht-Op, dat is de naam van een Vereniging in Antwerpen waar mensen in armoede het woord nemen, zich laten horen. Zoals PSC[1] Open Huis er ook één is. We vullen elkaar aan. Rechtop kunnen gaan, durven aanspraak maken op waar je recht op hebt, dat begint in een open huis waar je op adem kunt komen, waar je gezien wordt en erkend in wie je bent en wat je hebt meegemaakt.

Zijn wij als kerken zo’n huis?

Om open ruimte te bieden aan wie gebukt gaan, moeten we zelf rechtop durven staan. Pal voor recht, juist waar dat wordt vertrappeld. Samen met wie onder onrecht gebukt gaan. De “wezen, weduwen en vreemdelingen”[2] van onze dagen. Elkaar bijstaan. Daartoe zijn we geroepen. Dat is ons in handen gelegd. Daar staat de kerk voor.

Voor mij is dat de actuele kracht van Pasen. Opstaan. Opgewekt worden. Vanuit het graf van vernedering, geweld, uitzichtloosheid. Jezus, die wij volgen, heeft dat allemaal uit liefde op zich genomen en zo de vloek verbroken. Zelfs onschuldige executie kan de liefde voor de wereld niet kapottrappen. Wij delen in zijn opstanding. Ook niet voor onszelf, maar om rechtop te staan in die liefde voor de wereld. In het bijzonder voor wie in onze dagen de verweesden, verachten en uitgestotenen zijn.

Ds. Petra Schipper

Presentiewerker en Stadspredikant

Protestants Sociaal Centrum Antwerpen

[1] Protestants Sociaal Centrum Antwerpen, PSC Open Huis

[2] Deze mensen worden in het Eerste Testament talloze keren genoemd als focus en toetssteen van de gerechtigheid die God van ons vraagt. Wezen, weduwen en vreemdelingen waren en zijn anders weerloos aan armoede en geweld overgeleverd.