Door Josiane Tytens in Kerkbrief, Gent Centrum.

 

Edith Cavell is overbekend als verpleegster in de eerste WO en als ‘spionne’ die door de Duitsers geëxecuteerd werd. Over haar geloofsovertuiging is heel wat minder bekend. In één van de artikels die ik ter voorbereiding las, wordt Edith als ‘protestantse’ omschreven. Dit prikkelde mijn nieuwsgierigheid en was de aanleiding tot een interessant contact met de schrijfster van een historische roman over Edith Cavell.  

 

Het boek in kwestie, met de Nederlandse titel Een beker koud water wordt alom geprezen, is heel verhelderend en leest als een trein. De vraag rees in hoeverre het verhaal ‘historisch’ betrouwbaar is en in hoeverre fictie (een roman). Daarom wilde ik dolgraag met de Canadese schrijfster Christine Farenhorst in gesprekgaan.

Ik nam contact met de uitgeverij met de vraag om haar emailadres.  Dit werd echter niet zomaar vrijgegeven (is meestal zo). Toen ik de reden van mijn verzoek doorstuurde, werd het me enkele dagen later toch bezorgd. Ik herhaalde de reden van mijn contactname en de schrijfster reageerde heel enthousiast en vroeg mij voor welke kerk ik deze stukjes schreef. Ik voegde de link van de VPKB Brabantdamkerk toe en twee dagen later ontving ik een mail in het … Nederlands !

Christine Farenhorst is een dochter van dominee Praamsma (Christelijke Gereformeerde Kerk) die in 1958 vanuit Groningen een beroep aannam naar de emigrantengemeente Toronto (Ontario, Canada). Zij was toen bijna 10 jaar en het jongste kind van zes. Twee jaar na zijn aankomst in Canada kreeg de dominee een zwaar verkeersongeval waardoor hij één jaar lang in het ziekenhuis lag en een lange tijd vanop een stoel voor de kansel zijn diensten hield. Hij preekte drie keer per zondag, waarvan één keer in het ‘Hollands’.

Dr. Praamsma was kerkhistoricus, hij schreef verschillende boeken waarbij naast zijn catechismus (Lerende hen onderhouden), de vierdelige De Kerk van alle Tijden het meest gekende is. Een Nederlandse vriend die ik onlangs ontmoette was toevallig deze reeks aan het lezen en was heel enthousiast.

Christine  verloor vorig jaar haar man en deelde haar gevoelens: ‘Wij hebben een erg gelukkig trouwen ge-had.  Bijna 53 jaar. God is goed voor ons geweest. En is dat nog. Want ik ben wel eenzaam maar niet alleen.’ Na zijn dood schreef zij elke avond op hoe ze zich voelde, hoe het geweest was, hoe het nu is, en hoe het zal zijn. Daaruit  is een boek ontstaan dat binnenkort uitgegeven wordt (‘Upheld – a Sanctified Remembrance)’. Eerder schreef zij o.a.  het boek ‘Vleugels als een duif’ over het leven van Jeanne d’Albret. Daarnaast nog verschillende engelstalige boeken.

Zij is nu lid van de Reformed Presbyterian Church in Kitchener, waar haar schoonzoon Scott Wilkinson dominee is. In één van haar mails schreef ze me: ‘Gisteren was het Zondag en dan is meestal de hele dag vol met kerkgang, bezoek, enz;’.

De publicatie van mijn stukje over Edith Cavell, evenals dit artikel gebeurt met haar toestemming, waarvoor heel veel dank.

 

Beeld: wikimedia commons – http://www.edithcavell.org.uk/; Originally uploaded onnl.wikipedia; description page is/was here.