ietwat scheel blikkende oogjes
je ziet vast nog niets

mijn ogen zagen van alles
straalden vol zegen
huilden ontroerd
keken laf weg

piepkleine vingertjes
je tast nergens naar

mijn volgroeide handen
aanvaardden en deelden
koesterden en verbonden
hielden af en verbraken

schel krijsend bloedeerlijk keeltje
het gaat je enkel om melk en geborgenheid

mijn rijpe stem
vroeg en beloofde
nam mee op woordenreis
praatte eromheen en verzweeg

met iets teveel vocht in mijn ogen
en terwijl mijn duim jouw handje verkent
vormen mijn lippen een kus vol gebed

leer mij geloven
in eeuwig nieuw begin

ds. Steven H. Fuite,
Voorzitter van de Synodale Raad van de Verenigde Protestantse Kerk in België.

Beeld: pixabay