De zon schijnt op deze 25e augustus. De ideale tijd om het protestantisme in Henegouwen te ontdekken. Sonia, de voorzitster van het kerkenraad van Rongy-Taintignies, pikt me op aan het station van Doornik. We hadden al een paar e-mails uitgewisseld en het gesprek kwam meteen op gang: Sonia stelde me voor aan de gemeente… de groep jongeren die erg betrokken zijn en die in september een weekend weg zullen gaan, het oratorium in Taintignies, met zijn tuin beplant met kerstbomen (zonder de versieringen in dit seizoen), de pastorie in Antuin, naast het station, een groot gebouw met 5 kamers en een garage… Rongy-Taintignies is een grote kerkgemeente, verspreid over 3 gemeenten. We zijn op het platteland en de auto is nodig om overal te geraken. Het voertuig rijdt over kleine wegen. We passeren modderige tractoren. Om ons heen is het nazomerlandschap nog groen na de zeer regenachtige zomer.

 

Eerste halte: het oratorium van Taintignies

“Er zijn hier niet veel mensen meer,” zegt Sonia tegen me. Maar er is potentieel. Mensen zijn geïnteresseerd in het protestantisme. Ik wil het gebouw beschikbaar stellen aan christelijke artiesten. De werken mogen niet ordinair zijn, want dat zou bezoekers en gemeenteleden shockeren. We zouden ook conferenties kunnen houden, over permacultuur bijvoorbeeld.

We zitten in het kleine, schone en goed onderhouden gebouw aan de rand van het dorp. De lucht ruikt naar vers gras, een haan kraait in de naburige boerderij.

Sonia kent de gemeente al 15 jaar. Ze werd bijna onmiddellijk voorzitter van de kerkenraad. Als fan van de Zwitserse predikante Caroline Costa droomt zij van een actieve theologie, een theologie die mensen uitnodigt naar de kerk te komen zonder hen te dwingen en die zachtjes het vuur van hun spiritualiteit aanwakkert. “Het gaat verder dan zondagse eredienst en gebed. Vandaag de dag koesteren veel gelovigen hun geloof zonder noodzakelijkerwijs op een traditionele manier naar de kerk te gaan.”

Als dochter en kleindochter van een dominee en een godsdienstleraar, geeft zij zich met hart en ziel aan haar engagement. Dat is van levensbelang, want de gemeente, die al acht jaar zonder herder zit, leeft voort dankzij de enthousiaste inzet van de kerkenraad en de gelovigen.

 

“Geen predikant hebben is vermoeiend”

Sonia is belast met het bijhouden van de boekhouding, het voorstellen van activiteiten en het leiden van de jeugdgroep. Kortom, bijna een tweede baan. Door tijdgebrek moest zij de kerkdienst opgeven: “Het is een keuze, ik wilde de jongerenwerking in stand houden. De jongeren betrekken zorgt er ook voor dat de ouders blijven. Maar er zijn oude scoutsleden in de gemeente die binnenkort voor deze groep kunnen zorgen.

Ze smijt zich volledig ook al verliest ze soms de hoop. “Geen predikant hebben is vermoeiend. We kunnen niet alles doen. Er is niemand om bezoek te brengen. Vroeger hadden we dertigers, maar die zijn allemaal verhuisd.” Het resultaat is een gemeente met een scheve leeftijdspiramide: veel jongeren en 50-plussers, maar niet veel mensen daartussenin.

 

In Rongy is gezelligheid het cement van het gemeenteleven

Rongy, tweede fase. Het gebouw is oud, iets groter dan het oratorium in Taintignies, en gelegen in de rue du Temple. Er is zelfs een begraafplaats aan de achterkant, maar daar is al heel lang niemand meer begraven. Alleen een plek voor het uitstrooien van as blijft over.

Hier wordt het pastorale leven gekenmerkt door eenvoudige en warme momenten. Elk jaar komt de jeugdgroep samen in Chevetogne voor een sportief en spiritueel weekend… waarvoor de ouders graag worden uitgenodigd. De ouderen hebben ook hun jaarlijks weekend, een spirituele citytrip.

Sonia zegt: “We drinken één zondag per maand samen iets. Toen onze familie hier voor het eerst kwam, was het maar een klein koffiekransje, maar wij jongeren wilden een biertje. Beetje bij beetje is het een echt aperitief geworden. We hebben zelfs barbecues.

De gemoedelijke sfeer sprak haar onmiddellijk aan. En die warme sfeer is er altijd al geweest, want haar vader, als jonge proponent in Rongy-Taintignies, was er al door geraakt.

 

Een gemeente die openstaat voor het dorpsleven

Om haar activiteiten te financieren, organiseert de gemeente jaarlijks een themadiner. Maar niet op hetzelfde moment als de voetbalclub. “Zelfs onze niet-protestantse buren willen komen. Tenzij het op een avond is waarop de voetbalclub al iets organiseert.”

Kerst is ook een belangrijke tijd voor iedereen. De gemeente heeft meegedaan aan de plaatselijke versierwedstrijd (waar zij zelfs de tweede prijs konden bemachtigen) en de buren komen naar de vriendschapsborrel. De jongeren maken samen met de gemeente van Doornik schoenendozen klaar met schoolmateriaal om naar jongeren in ontwikkelingslanden te sturen.

Toen de gemeente een wedstrijd uitschreef voor de beste soep, opende de gemeente haar deuren en een paar cateraars maakten een groene appelsoep. “We hebben verloren. Het was goed, maar té origineel. Kortom, in Rongy-Taintignies zijn er ideeën in overvloed en de verbeelding kent geen grenzen.

Volgende projecten: een wielerkoers voor de hele gemeente en daarbuiten, gepland voor het voorjaar van 2022, en een concert met de fanfare van Rongy op 26 februari 2021 (als de situatie het toelaat). Bericht aan iedereen, jong en oud, Rongy-Taintignies nodigt u uit!

JGDM