Op maandag 31 mei 2021 waren we wat aan het babbelen terwijl we wachten op onze bezoeker die met de fiets komt. Toen Monique vroeg welke nationaliteit onze gast heeft, gebruikte Gérard zijn smartphone om wat opzoekwerk te doen met Google. Ik ontraadde het hem met het argument dat er duizenden Peter Smiths zijn en dat het voor hem bijna onmogelijk is om de “juiste” op het internet te vinden. Ik opperde dat hij de Engelse of de Amerikaanse nationaliteit kon hebben, tegen beter weten in, want de namen van de mensen hebben tegenwoordig niets meer te maken met hun afkomst of nationaliteit.

Toch trof mijn opmerking doel. Want Monique was hierna niet langer geïnteresseerd in nationaliteit, maar veeleer in de reden van Peters bezoek. Niemand wist het antwoord; niemand van ons kende hem of had zijn telefoonnummer.

We moeten lang wachten. Monique, die niet kan blijven stilzitten, was bezig in de keuken van de gemeente om orde op zaken te stellen; ik ging vlakbij aardbeien kopen. Verrassing! Op de terugweg zag ik vanuit de verte hoe Peter van zijn fiets stapte en Gerard hem verwelkomde. Ik sloot me bij hen aan en heette Peter welkom. We gingen met z’n drieën de gemeente binnen, gevolgd door Monique.

Monique nam onmiddellijk het woord en vertelde de rijke geschiedenis van de gemeente van Rongy onder de bewonderende blik van Peter, die niet naliet ons er meer dan eens aan te herinneren dat wij een prachtige gemeente hebben.

Daarna schonk Peter ons een “Profest” kaars. Hij legde ons de symboliek ervan uit: uit het oog maar niét uit het hart. Hij herinnerde ons eraan dat het thema van de Hemelvaartsdienst benadrukte dat de verschillende talen die wij spreken een belemmering vormen voor de verspreiding en het delen van het Evangelie, ook al delen wij allen dezelfde theologische deugden: hoop, geloof en liefde.

Petrus vertelde ons vervolgens dat we, telkens als we deze kaars aansteken, de verbondenheid met onze Nederlandstalige zusters en broeders konden voelen door de Heer Jezus Christus.

Een paar foto’s legden het moment vast.

Tenslotte gingen we rond de keukentafel zitten voor een glas water of een blikje Fanta.

Het was tijdens dit moment van broederlijke uitwisseling dat ik onze gastheer vroeg waarom hij ons is komen bezoeken.

Peter vertelde ons dat hij een Nederlandstalige predikant uit Dendermonde is en dat hij noch Brit noch Amerikaan is. Zijn naam Smith eindigt niet op een ‘h’ maar op een ‘s’. Zijn naam wordt gespeld als “Smits” en hij is van Nederlandse afkomst.

Ik vroeg hem of hij in Nederland woont en in België komt werken. Hij antwoordde dat dit moeilijk zou zijn en dat hij ervoor had gekozen in België te wonen.

Hij gaf ons de redenen die hem ertoe hebben aangezet naar de kerken te gaan om de gemeenteleden te ontmoeten.

Het was omwille van het Coronavirus en vooral wegens Lockdown” Dit was, aldus Petrus, in tegenspraak met de resoluties van de grote nationale bijeenkomst, die een jaar eerder had plaatsgevonden en waarin werd aanbevolen dat christenen van alle rangen en standen erop uit moesten trekken, de barrières afbreken, om anderen te gaan ontmoeten.

Peter legde verder uit dat hij tijdens de eerste Lockdown samen met een vriend op de fiets alle Nederlandstalige gemeenten had bezocht en dat hij tijdens de tweede en derde Lockdown besloot zich te wenden tot zijn christelijke zusters en broeders in het Franstalige landsgedeelte.

Hoe mooi was het om hem te horen spreken!

Na een kort gebed, wensten we deze sympathieke fietser een gezwinde terugrit.

Jacques Nguemen