Werken op de luchthaven is altijd boeiend, maar nu, in de aanloop naar kerst, is het nog specialer. Brussels Airport is helemaal ondergedompeld in kerstsfeer en nog meer reizigers dan anders komen en gaan. Buiten staat een enorme globe van fonkelende lichtjes en binnen trekken metershoge, rijkelijk versierde kerstbomen (173!) meteen de aandacht. De shops, bars en restaurants stralen gezelligheid uit en hebben kerstpromo’s en aangepaste menu’s.
Ook de beide protestantse kapellen werden, samen met een vrijwilliger, mooi versierd en in kerstsfeer gedompeld, zij het serener, ingetogener dan elders op de luchthaven.
Juist in deze tijd van het jaar hebben mensen nood aan zo’n plek en aan ontmoetingen die beklijven. De wereld mag dan al een dorp zijn geworden, veel mensen zijn eenzamer dan ooit.
Ontmoetingen met de meest kleurrijke mensen op de luchthaven en in de kapellen, dat is de kern van het werk op de luchthaven en dat maakt het ook zo boeiend.
Vele mensen die ik tegenkom spreek ik even aan of zij mij. Ze herkennen mij aan mijn speciale gele vestje met daarop de woorden: ‘Airport chaplain’. Er zijn heel wat losse, vluchtige contacten. Met enkelingen heb je een gesprek, en af en toe ontmoet je iemand echt en ervaar je iets van een raakpunt en een band.
Eens de stress voorbij is van de check-in, de douanecontrole en het zoeken waar en bij welke gate ze moeten zijn, komt de rust terug bij de mensen en is er ruimte voor een bezoek aan de kapel of gewoon een goed gesprek. Hoeveel deugd dat mensen doet lees ik vaak in het gastenboek dat in de kapel ligt.
Op de luchthaven komen vele emoties samen. Op het eerste zicht gaat het prima met alles en iedereen, niks aan de hand. Maar als het tot een gesprek komt, dan gebeurt het vaker dan je denkt dat er ineens van alles naar boven komt, zoals persoonlijke, familiale-, zakelijke- of werk gerelateerde zorgen. Er gebeuren echte ontmoetingen in de context van mijn aalmoezenierschap, waarbij de ene keer al meer en de andere keer minder, expliciet of impliciet een woord van troost, van hoop, geloof of liefde valt, gedeeld wordt en blijft haken.
Mensen reizen niet alleen om op vakantie te gaan en enkel voor vrolijke gelegenheden. Soms is het voor een moeilijk afscheid van een geliefde of om van een vertrouwde woonplek naar een nog onbekende bestemming of toekomst te reizen. Dan weer gaat iemand op reis naar een land met de missie om te helpen in noodsituaties, een ander reist om een bijzonder cultureel of sportief evenement bij te wonen. Iemand vertrekt om een laatste bezoek te brengen aan een zieke vriend of familielid. Het kan ook een gedwongen reis zijn, bij uitwijzing bijvoorbeeld, en dan weer kom ik iemand tegen die naar hier is gekomen zonder enig idee wat hem of haar hier te wachten staat. Zoals de jongeman uit Portugal, die daar een mager loon verdiende in de tuinbouw en had gehoord dat je hier betere en goedbetaalde jobs kon vinden maar zijn weg niet vond. Soms is iemand gestrand en moet één of meerdere nachten op de luchthaven doorbrengen. En dan zijn er nog de mensen die ik elke keer tegenkom die al jaren op de luchthaven wonen omdat ze nergens anders een warm en veilig dak boven het hoofd hebben.
Mijn dagen op de luchthaven zijn pas goed als ik op de weg terug naar huis in de trein nog verder mijmer over de verschillende mensen en gesprekken van de voorbije dag.
Het is op zich allemaal niet zo bijzonder. Iedereen kan overal waar je woont en leeft mensen tegenkomen. Maar mensen groeten, waarnemen, tijd nemen en openstaan voor gesprek en tot een echte ontmoeting komen, dat is en blijft bijzonder. Dat maakt het werk op de luchthaven echt de moeite waard.
Over het werk op de luchthaven heb ik een speciale dienst samengesteld met als thema ‘Op mijn levenslange reizen’. Gemeenten waar ik voorga als gastpredikant kunnen op die manier een heuse virtuele ontmoeting hebben met het luchthavenpastoraat en zich bezinnen over hun eigen levensreis.
Ik wens allen die dit lezen een gezegende kerst toe, een moment van ontmoeting met hét Mensenkind waarin wij God mogen vinden die mensen wil verenigen en verbinden, wie ze ook zijn en waar ze ook vandaan komen of naartoe gaan.
ds Marc Loos
Foto’s door ds Marc Loos
De luchthaven in kerstsfeer
De kapellen in kerstsfeer
Een toevallige ontmoeting met bekenden die op reis gaan maakt je dag goed
Uit het gastenboek in de kapel