Een voormalige Jezuïetenkerk werd 500 jaar protestantisme herdacht in een brede kring van oecumenische
Photos : Patrick Desmarets
Laten we elkaar vasthouden,
Laten we elkaar steunen
in solidariteit en liefde
want we zijn allen
broeders en zusters in Christus.
Dat was zondag 25 oktober het thema van de oecumenische herdenkingsdienst van de Reformatie op zondag 25 oktober in de mooie St.-Walburgakerk. In een donkere tijd, waarin het coronavirus weer wild om zich heen grijpt, had de protestantse gemeenschap de moed om deze viering door te laten gaan. Het was een historisch moment: in zusters en broeders: protestanten, katholieken en orthodoxen, Zevende-dags Adventisten en mensen van de Pinksterbeweging. Zo ver zijn we dus al gekomen in de oecumene.
In de eredienst gingen de vicevoorzitter van de VPKB ds. Jelle Brouwer, Mgr. Lode Aerts en ds. Jannica de Prenter voor. Verscheiden voorgangers vanuit de oecumenische studie- en werkgroep West-Vlaanderen werkten mee en verzorgden een gebed of lezing: Ds. De Winne (Pinkstergemeente De Kruispoort), Deken Henk Laridon (voorzitter oecumenische studie- en werkgroep West-Vlaanderen), vader Bernard Peckstadt (Orthodoxe parochie HH Konstantijn en Helena), Nadine Van Parys (Adventskerk Brugge) en Wilfried Desmureaux (pastorale eenheid St.-Kruis).
De muzikale ondersteuning werd verzorgd door organist Dimos de Beun en cantors Brecht Crabeels, Martine Buyle en Annegret Kutsch. In de preek van Ds. Jannica de Prenter stond 1 Sam 23 centraal. David moet vluchten voor Saul. Opgejaagd en achternagezeten trekt hij naar de woestijn van Zif. Ruig en rotsachtig land, waar nauwelijks nog iets groeit. David en zijn mannen verbergen zich. Ze trekken van spelonk naar spelonk en dwars door ravijnen; ze schuilen tussen rotsen en bergkloven. David zoekt zijn toevlucht in Choresa, want hij voelt hoe Saul hem op de hielen zit. Plotseling straalt er een lichtbundel door de kieren van de grot, want ineens is Jonathan daar: zijn vriend, die hem altijd trouw is gebleven. In feite waren ook David en Jonathan rivalen. Jonathan was immers de kroonprins… ook hij zou op een dag koning van Israël kunnen worden. Maar David en Jonathan kiezen voor een vriendschap voorbij de rivaliteit. Ze beloven trouw te blijven aan elkaar en elkaar te beschermen. Echte vriendschap is warm en hartelijk, oprecht en trouw en laat zich niet kleinkrijgen door afgunst, jaloezie of machtsstrubbelingen. Vriendschap geboren uit liefde verdraagt alles. Altijd blijft ze hopen op verzoening en vrede.
Ware vriendschap is dat je elkaar steunt,
ook in donkere, moeilijke tijden.
Dat je elkaar hooghoudt en helpen wilt
in onmogelijke omstandigheden.
Dat wij mogen zijn als David en Jonathan.
Laten wij elkaar vasthouden, juist nu.
Aan het eind van de viering waren er twee bemoedigende dankwoorden. Ds. Jelle Brouwer benadrukte dat Luther nooit de kerk heeft willen verdelen. Verscheiden voorbeelden van de protestants-katholieke dialoog passeerden de revue, waarbij Paus Franciscus veelvuldig geciteerd werd. Mgr. Lode Aerts sloot de dienst af met deze woorden van Maarten Luther:
Du süße Lieb, schenk uns deine Gunst
Laß uns empfinden der Liebe Brunst
Daß wir uns von Herzen einander lieben
Und im Friede auf einem Sinn blieben.
Zangboek van Wittenberg uit 1524
Vertaling door Ad den Besten:
Geef, heil’ge liefde in overvloed,
Doe ons hart ontvlammen in uw gloed,
Dat wij één van zinnen elkaar beminnen
Alle twist en tweedracht overwinnen.
Kyrieleis
In de St.-Walburgakerk klinkt een woord van vriendschap en trouw.
Over kerkmuren heen worden bruggen geslagen, worden verbindingen gelegd.
We zijn op de goede weg.
Verslag: Ds. Jannica de Prenter
